Sarko

Rozdział Francuskie połączenie z referatu badawczego pt. Judeocentrycy i masowe zbrodnie

Serbowie owinęli czarnym płótnem pomnik francusko-serbskiej solidarności, kiedy francuskie lotnictwo dołączyło do nalotów USA-NATO. W pogromach w 2004 r. żołnierze francuskiego KFOR  obserwowali wioskę, w której płonęło 130 domów; rzekomo byli zbyt zajęci oddzielaniem Serbów od Albańczyków (ale tak naprawdę pozostali w koszarach). [228]

Antyamerykańska za Chiraca, Francja Sarkozy dostosowuje się do polityki “USA” na Bliskim Wschodzie i NWO. Osobiste skandaliki  prezentowane w mediach takich jak Libération przyjaciela Sarkozy, Édouarda de Rothschild, próbowały odwrócić uwagę od krytyki, w tym oskarżeń Sarkozy o pracę jako sajan (pomocnik), “jednego z tysięcy żydowskich obywateli krajów innych niż Izrael, współpracujących” z Mossadem, faktycznie “czwartym wysokiej rangi szpiegiem Izraela” wg Le Figaro. [229] Sarkozy przypomniał “trzewiowe przywiązanie każdego Żyda do Izraela, jako drugiej matki-ojczyzny”. [230] Jako minister spraw wewnętrznych Francji, Sarkozy nawiązał z Netanjahu “przyjaźń opartą na bliskości ideologicznej i politycznej. Jeśli Netanjahu wróci na główną pozycję w Izraelu, będzie ciekawe, czy ich osobista dynamika doprowadzi do świeżego startu Izraela i Francji oraz bardziej konstruktywnej roli Europy w regionie”. [231] Netanjahu powiedział o Sarkozy, że jego gospodarcza ideologia i krytyka, przypomina ludziom Netanjahu. [232]

Rodzinne powiązania Sarkozy z Rotszyldami, korsykańską mafią i CIA pomogły mu zdobyć władzę. [233] podobnie jak lubawiczerowie,  Sarkozy wierzy w ich Mesjasza, tj. rabina (Rebe) Schneersona. W liście z pozdrowieniami opublikowanym we Francji i za granicą, Sarkozy mówł o Schneersonie “Mosziach” (Mesjasz). Rabin Dovid Zaoui ciężko pracował, aby wybrano Sarkozy: “Wiedziałem, że Rebe chciał prezydenta […] W końcu nawet przywódcy, którzy uważali, że nie poprą go, zmienili zdanie, zwłaszcza gdy zobaczyli jego poważną walkę z antysemityzmem.” [234] Sarkozy przeszedł szkolenie w departamencie stanu USA, dzięki drugiemu małżonkowi swej macochy, Frankowi Wisnerowi, który przejął polityczne planowanie Pentagonu od Wolfowitza. Nikt nie skomentował związku Sarkozy z Wisnerem, ówczesnym rzecznikiem rządu Francji. W partii gaullistowskiej młody Sarkozy zdradził Chiraca na rzecz poglądów Rotszylda, którym de Gaulle oparł się. Partia Lambertystyów pomogła Sarkozy dojść do władzy. Ta grupa trockistów, odpowiednik SD/USA Maxa Shatchmana, która założyła neokonów, pracowała dla CIA przeciwko stalinistom zimnej wojny. CIA również zasadziło swoich agentów – Lionela Jospina, który został premierem i Jean-Christophe Cambadélis, głównego doradcę marokańskiego Żyda, Dominique Strauss-Kahna, którego zadaniem jako kandydata było wyeliminować konkurenta do prezydentury Sarkozy. Strauss-Kahn był na liście płac USA, a rektorka Uniwersytetu Stanford, Condoleezza Rice przyjęła go na wykładowcę. Gdy tylko objął urząd, Sarkozy i Rice podziękowali Strauss-Kahnowi nominacją na szefa MFW. Przemawiając w Madrycie (15.12.2008) wezwał on wszystkie rządy, aby natychmiast zażegnały kryzys gospodarczy, który w przeciwnym razie może trwać długo i wywołać zamieszki.

Na sekretarza generalnego Pałacu Elizejskiego, prezydent Sarkozy powołał Claude Guéanta, b. prawą rękę Charlesa Pasqua’ego, korsykańskiego oszusta, który został ministrem spraw wewnętrznych i nawiązał kontakty z Arabią Saudyjską i Izraelem oraz został honorowym oficerem Mossadu. W 1982 r. Sarkozy ożenił się z siostrzenicą Achille Peretti, kumplem Pasqua w tajnej korsykańskiej organizacji przestępczej Unii Corse, która w znacznym stopniu kontroluje europejsko-amerykański handel narkotykami (słynne “francuskie połączenie”). Z-ca elizejskiego genseka, Francois Perol był partnerem zarządzającym w Banque Rothschild. Doradca dyplomatyczny Sarkozy, Jean-David Levitte to syn b. dyrektora Agencji Żydowskiej, współodpowiedzialnej za skazanie na śmierć Żydów w gettach II wojny światowej. Chirac usunął Levitte ze stanowiska francuskiego ambasadora przy ONZ, uznając go za zbyt bliskiego George’a Busha. Alain Bauer jest odpowiedzialny za wywiad i nie pojawia się w żadnym wykazie. Jest on wnukiem Wielkiego Rabina Lyonu, który był wielkim mistrzem głównej loży masońskiej Wielkiego Wschodu Francji i z-cą szefa amerykańskiej NSA na Europę. W Ośrodka Badań Międzynarodowych i Strategicznych Cheney’a, przyszła  minister gospodarki i finansów Sarkozy, Christine Lagarde  przewodniczyła z Brzezinskim grupie roboczej, która nadzorowała prywatyzację Polski. Lagarde zorganizowała lobbing na rzecz firmy Lockheed Martin przeciwko francuskiemu producentowi Dassault. Frank Carlucci (drugi najważniejszy w CIA po rekrutacji przez ojca Wisnera) nominował przyrodniego brata Sarkozy, Olivera, na dyrektora funduszu inwestycyjnego Carlyle Group, spółki zarządzającej funduszami Bushów i bin Ladenów. Piąty na świecie makler Oliver Sarkozy  zarządza głównymi aktywami państw Kuwejtu i Singapuru. Sarkozy spędził wakacje 2008 r. w pobliżu rancza Busha, na koszt Roberta Agostinelli, włosko-nowojorskiego bankiera handlowego, syjonisty i znaczącego neokona, który pisze felietony w wydawnictwie KWJ, Commentary.

Wg Sarkozy, referendum ws. konstytucji UE “wpędziłoby Europę w  niebezpieczeństwo” przez “rozdźwięk między obywatelami i rządami”. Przywódca brytyjskiej Partii Niezależności, Nigel Farage oskarżył Sarkozy i brytyjskiego ministra Gordona Browna o “niezwykle cyniczny plan polityczny”. “On nie pozwala własnym obywatelom wyrażać swoich opinii, ale i stara się w W. Brytanii blokować referendum obiecane przez rząd”. Sarkozy zamierzał wykorzystać swoją turę przewodnictwa UE w drugiej połowie 2008 r., by ustanowić nowe uprawnienia federalne UE. [235] Kiedy referenda w Irlandii i Czechach odrzuciły konstytucję UE (Traktat Lizboński (13.12.2007), de facto poddanie suwerenności narodowej), Sarkozy wysłał marionetkę KWJ, polskiego krypto-Żyda prezydenta Lecha Kaczyńskiego (Kalkstein), by przekonał czeskiego prezydenta Waclawa Klausa do ponownego przeprowadzenia referendum. Sarkozy udał się do Dublina na podobne “przekonywanie”.

Podczas kryzysu ratowania banksterów jesienią 2008 r., tj. tworzenia Nowego Porządku Finansowego Swiata, Sarkozy i Gordon Brown wezwali do “nowej międzynarodowej struktury finansowej na dobę globalną”, która ustanawiałaby globalne zarządzanie Rotszylda pod przykrywką “reformowania i regulacji” rynków. Przekonanie Sarkozy, że politykę należy oprzeć na tych samych zasadach, co ideologia syjonistów, iluminatów, masoów, Bismarcka, bolszewików, nazistów i komunistów dowodzi, jak daleko zaawansowany jest projekt  KWJ pt. NWO. Po bombardowaniu w “Kosowie”, głównodowodzący USA-NATO, Clark podkreślił przestarzałość państw czystych etnicznie (z wyjątkiem Kosowa, oczywiście). [236] Baptysta Clark, katolik Sarkozy i katoliczka Albright (obecnie episkopalna), “nie wiedzieli” o swojej żydowskości i jak frankiści wzięli udział w polityce anty-chrześcijańskiej, anty-cywilizacyjnej.

Nominowany przez Busha specjalny wysłannik ds. niepodległości Kosowa, Frank Wisner (przejął polityczne planowanie Pentagonu po Wolfowitzu) podkreślił, że bałtycki Żyd, Bernard Kouchner został ministrem spraw zagranicznych Sarkozy, z priorytetem dla niepodległości Kosowa i zakończenia francuskiej polityki pro-arabskiej. Z funduszami z Narodowego Funduszu na rzecz Demokracji, Kouchner wziął udział w afgańskich działaniach Brzezinskiego przeciw ZSRR, wraz z bin Ladenem i braćmi Karzai. Za prezydentury jednego z braci Karzai, Afganistan stał się największym w świecie producentem opium. Lotnictwo USA przewozi heroinę do bazt Camp Bondsteel w Kosowie, skąd mafia Thaçi rozprowadza ją na Zachód. Zyski z opium finansują nielegalną działalność CIA. Karzai i Thaçi to długoletni przyjaciele  Kouchnera, który “nie wie” o ich działalności przestępczej, mimo międzynarodowych raportów na ten temat.

W l. 1990-ych Kouchner pracował z Izetbegowiciem, a następnie został wysokim przedstawicielem ONZ w Kosowie (1999-2001). Kouchner i jego Lekarze bez Granic (MSF) publikowali (1995) w prasie francuskiej i na ścianach paryskich budynków plakat pokazujący “serbskie obozy śmierci” w Bośni z wieżyczką jak w Auschwitz. Z innymi intelektualistami żydowskimi we Francji, Kouchner spopularyzował prawo do “interwencji humanitarnej” (“humanitarnej wersji doktryny ataku prewencyjnego prezydenta Busha – co uzasadniało europejskie zaangażowanie w wojnę w Kosowie, aby uniknąć czystek etnicznych.”) [237] Udawana klęska interwencji na Bałkanach częściowo uzasadniła bardziej krwawe interwencje w Afganistanie i Iraku. Kiedy KWJ potrzebowało II wojny nad Zatoką Perską powodu braku porozumienia USA-Europa, Thomas Friedman (NYT 23.1.2005) cytował Kouchnera o islamskim terrorze jako największym zagrożeniu. Poparcie przez Kouchnera sprzeciwiało się francuskiej opinii publicznej, która źle życzyła Bushowi w Iraku. Zamiast filozofować, filozofowie tacy jak Bernard-Henri Lévy i Andre Glucksmann moralizowali nt. spraw międzynarodowych i popierali wojnę w Iraku. Profesor uniwersytetów w Szwajcarii i Niemczech, Tarik Ramadan stał się “antysemitą” za dołączenie do francuskiej debaty z udziałem Levy, Glucksmanna, Kouchnera, Alaina Finkelkrauta i Alexandra Adlera nt. konfliktow izraelsko-palestyńskiego i w Iraku. Wg Ramadana, ci “nowi filozofowie” to pro-izraelscy apologeci. [238]

[228] Agence France Presse 21.3.2004

[229] Nkrumah, Gamal w Al Ahram Weekly 3.11.2007 http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=7245; Iran-Daily.com 17.10. 2007

[230] Australian Jewish News 8.5.2007

[231] European Jewish Press 6.5.2007

[232] IsraelNN 8.5.2007

[233] Meyssan, Thierry  http://www.wakeupfromyourslumber.com/node/9143

[234] http://www.beismoshiach.org/_pdf/606.pdf

[235] Telegraph 15.11.2007

[236] CNN News 4.10.1999

[237] http://www.zcommunications.org/blog/writers/index.php/weblog/entry/bernard_kouchner

[238] http://www.zcommunications.org/blog/writers/index.php/weblog/entry/bernard_kouchner