UWAGA: K. Tarnawski pisze:
1. w portalu e-dietetyka mają błąd
jest: 10—12 g/100 cm3 we krwi
powinno być: 10—12 μg/100 cm3
2. “Jod potrzebny jest dla tarczycy w mikrogramach, dla piersi i innych tkanek w miligramach, a może być przyjmowany w gramach w czasie leczenia” – dr David Miller.
dawka śmiertelna jodu dla człowieka jest rzędu kilku g, niższa niż dla gryzoni
http://msds.chem.ox.ac.uk/IO/iodine.html
jodku potasu ~1g/kg dla królików (oral ld50)
http://www.sciencelab.com/msds.php?msdsId=9926001
Jodek potasu cd
opracowanie Ola Gordon
“Po przebadaniu ponad 500 pacjentów, dowiedziałem się, że 94.7% z nich ma niedobór nieorganicznego jodu” – dr David Brownstein
Oczywiście jesteśmy dopiero na początku tej katastrofy i bardzo daleko od jej końca, a już jej zakres jest bezprecedensowy. “Jeśli ten wypadek zatrzyma się teraz, będzie to już jeden z trzech najgorszych wypadków, jakie kiedykolwiek wystąpiły w elektrowni jądrowej w historii energetyki jądrowej,” powiedział Joseph Cirincione, ekspert od materiałów jądrowych i prezes amerykańskiej firmy Ploughshares Fund, firmy zaangażowanej w finansowanie bezpieczeństwa i pokoju.
Jest absolutnie zerowe prawdopodobieństwo, by ta katastrofa zatrzymała się teraz lub w najbliższym czasie, więc od razu każdy mieszkaniec półkuli północnej powinien podjąć środki ostrożności, gdyż półkula ta jest pod wiatr i na torze strumienia powietrza, co pomoże w szybkim przeniesieniu materiałów radioaktywnych najpierw do Ameryki Północnej, a następnie do Europy i dalej do Rosji. Wszystko to będzie znacznie gorsze niż ludzie chcą wierzyć, więc spieszmy się, aby przyjąć jod już teraz!
Dr Brownstein pisze:
“Jeśli jest wystarczająco dużo nieorganicznego, nie radioaktywnego jodu w naszym organizmie, opad radioaktywny nie będzie mógł przedostać się do naszego organizmu. On tylko przejdzie przez nas, pozostawiając organizm bez szwanku. Ważne jest, aby zapewnić sobie odpowiedni poziom jodu zanim uderzy nas ten opad.”
Człowiek toleruje duże dawki jodu, więc bardzo duże dawki zalecane do ochrony przed radioaktywnym jodem zwykle nie są problemem, z wyjątkiem tych, którzy już mają poważne problemy z tarczycą, co występuje u dość wielu osób, biorąc pod uwagę fakt, jak wiele z nich ma niedobór tego tak ważnego składnika odżywczego.
Zalecana przez rząd jednorazowa dawka może być odpowiednia w chwili wybuchu nuklearnego, ale dla długoterminowej przewlekłej ekspozycji, dawka sugerowana przez rząd, będzie z czasem wymagała zmiany.
Dr Michael B. Schachter mówi:
“W leczeniu niedoboru jodu, dawka na dobę wynosi zazwyczaj między 12,5 mg i 50 mg. Wstępne badania wskazują, że jeśli osoba ma niedobór jodu, potrzebny jest czas około trzech miesięcy, aby podnieść jego poziom po spożyciu dawki 50 mg jodu na dobę, a rok do osiągnięcia tego po spożyciu dawki 12,5 mg jodu na dobę.
Jeśli zagraża napromieniowanie, to wypada zachęcać do przyjmowania najwyższych dawek dopuszczalnych do ochrony nie tylko tarczycy, ale również wszystkich tkanek gruczołowych. Jod chroni tarczycę, piersi, prostatę i jajniki, jak również inne tkanki organizmu przed promieniowaniem, ale jeśli jest w organizmie w wystarczających ilościach.
Nascent Iodine – choć droższy, ma dobry smak i można podawać dzieciom. Zalecam przyjmowanie go w dużych dawkach by zarówno nasączyć nim tarczycę, jak i powstrzymać skażenie tarczycy jodem radioaktywnym.
Opakowanie Nascent iodine zawiera ok. 400 mcg w kropli, więc 10 kropli = 4 mg a 100 kropli tylko 40, wobec czego bezpieczne jest przyjmowanie dużo większych dawek od sugerowanych na opakowaniu.
Narażeni na radioaktywny jod, proponuję następujące dawki:
100 kropli na dobę to wysoka dawka, ale wobec zagrożenia życia proponuję 200 kropli na dobę w mniejszych dawkach. Ale w dniu ogłoszenia alarmu proponuję 100 kropli czy 50 kropli w mniejszych dawkach dla dzieci.
“Jod potrzebny jest dla tarczycy w mikrogramach, dla piersi i innych tkanek w miligramach, a może być przyjmowany w gramach w czasie leczenia” – dr David Miller.
W wyjątkowych sytuacjach wysoka dawka jodu jest konieczna, chociaż należy pamiętać o mogących wystąpić skutkach ubocznych: ostra reakcja alergiczna (wysypka skórna, trudności w oddychaniu, duszności, puchnięcie ust, języka lub twarzy), czarny smołowaty stolec, dezorientacja, wysoka temperatura, mocne bicie serca, metaliczny smak w ustach, owrzodzenie buzi, drętwienie lub mrowienie rąk czy stóp, ból brzucha, obrzmienia szyi lub gardła, zmęczenie i osłabienie.
Endokrynologiczne skutki uboczne to: nad- lub niedoczynność tarczycy. Poprzez hamowanie uwalniania hormonów tarczycy z gruczołu tarczycowego, jod może powodować powstanie wola i niedoczynność tarczycy. To jest tzw. efekt Wolffa-Chaikoffa, występuje u około 4% pacjentów i może być bardziej prawdopodobny u pacjentów z mukowiscydozą (CF). Jod może wywoływać nadczynność tarczycy, zwany efektem Basedowa, gdy u pacjentów z wcześniej istniejącym lub autonomicznym niedoborem jodu, występują “gorące” guzki tarczycy. Jod może powodować obrzęk ślinianek przyusznych.
Zwykle skutki uboczne występują w przypadku przyjmowania dużej dawki jodu przez dłuższy czas, a nie sporadycznej czy krótkotrwałej.
Z polskiej strony:
Spośród wszystkich znanych pierwiastków biogennych w organizmie człowieka najmniej znajduje się jodu. Ilość jego nie przekracza 30 mg. Prawie połowa tej ilości zgromadzona jest w gruczole tarczycowym, co wskazuje na ścisłe powiązanie funkcji tego narządu z jodem. Tarczyca wychwytuje z krwiobiegu jod, który konieczny jest do produkcji tyroksyny — związku o charakterze hormonalnym.
Jod znajduje się we wszystkich tkankach ustroju, ale w ilościach niepomiernie mniejszych niż w tarczycy. We krwi stężenie jodu wynosi 10—12 g/100 cm3. We krwi kobiet ciężarnych poziom jodu jest dwukrotnie wyższy, po porodzie wraca do normy. Jod występuje w ustroju nie tylko w postaci związków organicznych, jak tyroksyna, ale również jako jodki i w tej formie wydala się w moczu.
źródło: http://www.e-dietetyka.pl/podstawy-zywienia/104-jod-fluor.html