ECRR: Przez 50 lat po Czarnobyla, 1,4 mln zgonów na półkuli płn.
Przekład Piotr Bein 27.4.2011, dedykacja tow. prof. Jaworowskiemu (jeśli potrafi takie zaawanasowane teksty zrozumieć)
Na 25-tą rocznicę, ECRR (European Committee on Radiation Risk) publikuje obliczenia śmiertelności po katastrofie Czarnobyl. Podobnie jak dla prognozy raka w Japonii po Daiiczi, ECRR zastosowało 2 metody – Tondela i Absolutną ECRR.
Metoda Tondela bazuje na konserwatywnym studium przez Martina Tondela, które zbadało występowanie raka w płn. Szwecji przez 10 lat po Czarnobylu. Rozróżniwszy rozmaite poziomy skażenia terenu, Tondel stwierdził wzrost zachorowań na raka o 11% na każde 100 kilo-Becquerel skażenia przypadającego na metr kw. powierzchni terenu. Metoda Absolutna ECRR stosuje współczynniki opracowane przez ECRR do korekty błędów w obliczeniach przez ICRP tzw. zaabsorbowanej dawki (ang. absorbed dose). Współczynniki ECRR uwzględniają rozmaite zachowanie się różnych izotopów w organizmie człowieka. ECRR zastosowało te metody do danych z UNSCEAR i UNESCO dla opadów promieniotwórczych w 39 krajach o łącznej ludności 2,342 mld ludzi.
Methoda Tondela prognozuje ok. 492 tys. przypadków raka w ciągu 10 lat od momentu skażenia, tj. ponad normalnie spodziewaną liczbę przypadków raka bez skażenia. Metoda Absolutna ECRR oblicza 1,4 mln dodatkowych raków do 2036 r.
Wyniki z obu metod zgadzają się dość dobrze. Wynik 1,4 mln przypadków raka globalnie, zgadza się też z obliczeniami Johna Gofmana, Rosalie Bertell i Aleksieja Jabłokowa. Zauważmy, że metoda ECRR powstała w 2003 r., tj. przed publikacją wnisoków ze studium w płn. Szwecji przez Tondela i współautorów. Metoda ECRR 2003 obliczyła dość dokladnie wnioski Tondela. Odnotujmy też, że skażenie cezem badane przez Tondela daje roczne dawki ok. 3mili-Sv (wg procedury ICRP). To mniej więcej równa się poziomowi promienowania tła i wg teorii ICRP, nie powinno było spowodować znacznego wzrostu zachorowalności na raka.