Roy Tov: Netanyahu I, Queen of Iran
……………………
Polish / Polski
O etyce żydowskiej: Netanjahu I, Królowa Iranu
Roy Tov 18.1.2012, przekład Piotr Bein
W Dniu Zmarłych, Haaretz ogłosił (2.11.2011) atak na Iran. Ależ Żydzi tak nie robią, są łagodni, przecierpieli tyle w Holokauście… reaguje czytelnik zachodni na mój artykuł na podobny temat .
Nie obchodzi mnie kod genetyczny Żydów w Izraelu czy Birobidżanie. Biblijny Izrael został zbyt daleko w czasie. Nasza żydowska dusza jest dalece ważniejsza niż geny, a edukacja tysiące razy donioślejsza od kodu genetycznego w nas. Mamy przecie te same płuca i serca co reszta ludzkości, a kod genetyczny tych narządów jest tylko kodem, nic nie ma wspólnego z naszą zdolnościa odrożniania dobra od zła.
Żydzi uważają się za potomków Biblijnego Izraela, wyrastają na opowiadaniach i morałach ze Starego Testamentu, są jego moralnymi potomkami. Tymczasem Apostł Paweł mówi w Liściet do Galacjan 3:9, że zbawia wiara, a nie zakon, tj. potomkowie Abrahama są potomkami w wierze, a nie genealogicznie. Jest wiele podobnych wersetów w Nowym Testamencie.
Niech Żydzi się nie podniecają – wiara wyłącznie w Stary Testament to śmierć duchowa: beznadzieja, niepokój, bezmiłość. Ponadto lektura ST bez poważania przepowiedni dla nowej ery jest hipokryzją, jak Chrustus scharakteryzował żydów-faryzeuszy, protoplastów współczesnych rabinów. Z tego bierze się podła etyka i niekończący się łańcuch przemocy panstwa Izrael. Weźmy jeden przykład z wielu: przygotowania do ataku na Iran.
Księga Estery figuruje w trzecim odcinku Tanachy (Biblia Hebrajska). Dzieje się w trzecim roku króla perskiego Achaszwerosza – hebrajska forma imienia króla perskiego Kserksesa I (486-465 pne.). Żydowka Estera została królową Persji i zapobiegła planowi ludobójstwa jej narodu. Wielce kontrowersyjna Księga Estery jest podstawą żydowskiego święta Purim. Nie wymienia Boga i jako jedyna księga ST brakuje w Rękopisach znad M. Martwego, sugerując późniejsze dodanie do ST. Niektóe opisy w tej księdze są tak ohydne, że wielu chrześcijan odmawia czytać ją w kościele. Analiza treści wykazuje podobieństwo do literatury z II w. pne. powstałej w wyniku pomyślnego Powstania Machabeuszów. Wyzwolono wtedy Świątynię Jerozolimską i ustanowiono święto Chanuki, symbolizujące wyzwolenie z prześladowań przez imperium, z ustanowieniem niewielkiego królestwa. Chanukah ma zatem wydźwięk nacjonalistyczno-militarny, którego brak w święcie Paschy, obchodzonym na pamiątkę wyzwolenia z niewoli egipskiej. Channukah to żydowskie święto imperialne, a Purim – dodatkowo ludobójcze.
W Księdze Estery, wezyr Kserksesa, Haman, planował zabić Żydów, ale spiskowi zapobiegli Mardocheusz i królowa Estera, po czym Żydzi zabili nie tylko niedoszłych zgłacicieli, ale i ich rodziny, w sumie 800 osób w stolicy i 75 tys. w pozostałej części imperium. Dziń ten ustanowiono świętem Purim, obchodzonym do dziś. Nie ma żadnego usprawiedliwienia masakry: to nie samoobrona, tylko przemoc dla samej przemocy, brutalna zemsta za coś, co się nie stało.
Abraham Kuyper wnioskuje w Women of the Old Testament [Kobiety ST], że Ester odmówiła obrony swego narodu, aż zagrożone było jej własne życie, po czym dokonała krwawej zemsty – oznaka Bestii a nie boskiej bohaterki. Im więcej przyjrzeć się Ksiądze Estery, tym bardziej widać jej pogańskie a nie biblijne, tło. Imię Estera pochodzi od imienia bogini Isztar na starożytnym Bliskim Wschodzie. Księga Daniela mówi o Żydach na wygnaniu, dostających imiona związane z bóstwami babilońskimi, np. Mardocheusz znaczy sługa boga Marduka.
Rabini zmienili znaczenie Księgi Estery na manifest ideologii żydowskiej. Nazywa ona Hamana “Agagitą”, potomkiem ludzi z miasta Agag, a jednak literatura żydowska łączy go z Agagiem, królem Amalekitów, symbolem antysemityzmu i antyjudaizmu dla rabinów i ich wiernych. Trzy z 613 micw (przykazań) ortodoksyjnych żydów, tyczy Amalekitów: (1) pamiętaj co oni zrobili Żydom, (2) nie zapomnij co oni zrobili Żydom i (3) całkowicie zniszcz ich. Rabini wysnuli to z Księgi Powtórzonego Prawa 25:17-18, Księgi Wyjścia 17:14 i I Księgi Samuelowej 15:3. A czemu nie zawrzeć zupełnego pokoju, rabinacie?
Purim stał się czczeniem przemocy, typowym dla Żydów. W The Cross of Bethlehem piszę: W tymże czasie, gdy dowiedziałem się o faryzeuszach, odkryłem, że zmienili hebrajskie imię Jezusa. To był dla mnie szok i kluczowa poszlaka co do natury problemów w społeczeństwie izraelskim. Zacząłem wtedy studiować Nowy Testament w prywatnych chwilach. Nie wszystko było mi jasne, bo tłumaczenie na hebrajski było było straszne. Szybko znalazłem jednak mentorów. Prawdziwym imieniem Jezusa było „Jeszua”, zbawienie w jęz. hebrajskim. Zmartwieni implikacjami, faryzejscy rabini zmienili imię na „Jeszu”, skrót w sensie „niech jego imię i pamięć ulegną zapomnieniu”. Nawet dziś imię to pozostaje najbardziej popularną formą mówienia i Nim. To jest dodatkowe ukrzyżowanie Jego. Ogólnie mówiąc, mamy tu do czynienia z misternie zbudowaną przemocą instytucjonalną.
Pisałem już, że Netanjahu to potwór wojny, a Iran jego upatrzonym celem. On jest Moralnym Żydem, wychowanym na ww. ideologii. Nie omieszkałby zagrać roli współczesnej Ester, z Iranem zamiast starożytnej Persji, w desprenckiej próbie zostania Netanyahu I, K