Thierry Meyssan: Afera Houla podkreśla braki zach. wywiadu w Syrii

Wolna Armia ‘Syryjska’ (WAS) wystawiła 108 zwłok [1] w meczecie w Houla. Wg rebeliantów, są to ciała cywili zabitych 25 maja przez pro-rządową milicję Szabbihas. Rząd Syrii był zupełnie zszokowany wiadomością, od razu potępił morderstwo, przypisując je uzbrojonej opozycji.
Agencja prasowa Syrii, SANA nie była w stanie podać wiarygodnych szczegółów, natomiast syryjska katolicka agencja prasowa Vox Clamantis natychmiast opublikowała świadectwa niektórych zdarzeń,  formalnie obwiniając opozycję [2]. Rosyjska agencja Rossija 24 (była Vesti) nadała b. szczegółowy 45-minutowy reportaż, pozstający do dziś najbardziej obszernym dochodzeniem publicznym [3].
Zachód i kraje Zatoki Perskiej pracują nad zmianą reżimu w Syrii. Do rozmów uznali już opozycję, przyjęli wersję WAS nieczekając na dichodzenie ONZ (UNSMIS). Na zawołanie i wg uoprzedniego planu, wszystkie wydaliły ambasadorów Syrii. Nie zrywa to stosunków dyplomatycznych, bo reszta personelu ambasad została.
Rada Bezpieczeństwa ONZ potępiła masakrę, nie wymieniając winnych. Upomniała rząd Syrii o jego odpowiedzialności: ochrona narodu metodami proporcjonalnymi, tj. bez użycia ciężkiej broni [4]. Wbrew temu, Wysoki Komisarz Praw Człowieka w ONZ, Navi Pillay poparł oskarżenia rządu Syrii o wykonanie masakry i zażądał przekazania sprawy do Międzynarodowego Sądu Sprawiedliwości (ICC).
Prezydent Francji, François Hollande i jego ministwr sprwa zagr. Laurent Fabius oznajmili zamiar przekonania Rosji i Chin, by nie  przeszkadzali w przyszłych rezolucjach Rady Bezpieczeństwa ONZ, autiryzujących użycie siły. Prasa francuska oskarża Rosję i Chiny o ochronę zbrodniczego reżimu. W odpowiedzi, z-ca ministra w MSZ Rosji, Andrej Denissow wyrazil ubolewanie nad pozbawioną analizy,  właściwie emocjonalną reakcją Francji i powtórzył pozycję Rosji: nie popierać rządów, tylko naród (Syryjczycy, wyborcy presidenta al-Assada w ostatnim konstytucyjnym referendum).
Misja nadzorcza ONZ pojechała do Damaszku na żądanie rządu Syrii. Przyjęta przez opozycję panującą w strefie, zdołała ustalić rozmaite obserwacje wykorzystane w swym raporcie. Na e-konferencji prasowej, przewodniczący syryjskiej komisji śledczej masakry podał, że masakrę popełniła opozycja w ramach operacji wojskowej WAS.
Swiadome, że raport misji nadzorczej ONZ może być niekorzystny, kraje zach. zażądały od kontrolowanej przez nie Rady Praw Człowieka w Genewie, by wszczęła inne śledztwo. Grupa ta może wydać raport szybko, by narzucić wersję wydarzeń przed ukończeniem pracy misji nadzorczą ONZ.

Jak dowiedzieć się, co się zdarzyło w Houla?

Mendia i zach. MSZ natychmiast obwiniły rząd Syrii za masakrę, zanim zaczęło się jakiekolwiek dochodzenie. 

W dochodzeniach przeszkadza utrata panowania rządu Syrii nad Houla wiele tyg. temu. Przedstawiciele nie mogą się tam udać, a tylko niektórzy reporterzy dostają przepustkę od WAS i są nadzorowani. Wyjątkiem jest zespół Rossija 24.
Oficjalna komisja Syrii twierdzi, że zebrała świadectwa (od utajnionych obecnie świadków), lecz przedstawi je prasie tylko w postaci końcowego raportu. Kilka z nich opublikowała publiczna TV 1-go czerwca. Sledczy mają też wideo nagrane ekskluzywnie przez WAS.
WAS zebrało ciała w meczecie i zaczęło pochówki następnego dnia, więc obserwatorzy ONZ nie byli w stanie zrobić autopsji.

Wnioski Voltaire Network

Ofiary masakry w Houla.

Houla jest administracyjnym rejonem 3 wsi po ok. 25 tys. mieszkańców, ale dziś opustoszałych. Sunnickie miasteczko targowe Tal Daw jest od tygodni pod panowaniem rebeliantów i panuje tam WAS. Armia narodowa utrzymywała szlaki transportowe posterunkami na drogach miejscowych, ale niewychodziła poza nie.
Jakieś osoby porwały dzieci, próbując bezskutecznie wyłudzić za nie okup [5]. W końcu dzieci zabito kilka dni przed masakrą, lecz WAS położyl ich ciała obok pozostałych w meczecie. the others.
Wieczorem 24-go maja, WAS rozpoczęło b. dużą operację, by wzmocnić kontrolę nad rejonem i zrobić z Tal Daw swą nową bazę. 600-800 bojowników z różnych rejonów zebrało się w Rastan i Saan i zaczęło jednoczesne ataki na bazy wojskowe. W tym samym czasie, oddział wzmacniał Tal Daw, instalując 5 wyrzutni anty-czołgowych i opróżniając miasto z części mieszkańców. Pierwszymi ofiarami był tuzin osób z spokrewnionych z Abd al-Muty Maszlab – legislator niedawno wybranej partii Baas, mianowany sekretarzem Zgromadzenia Narodowego. Następnie zabito rodzinę starszego rangą oficjela (Mouawjja al-Sajjed), potem rodziny pochodzenia sunnickiego, które przeszły na szyizm, rodzina 2 reporterów (Top News i New Orient News, agencji prasowych powiązanych z Voltaire Network). Wiele osób, w tym dzieci, zgwałcono przed zabiciem.
Gdy padła tylko jedna baza wojsk Syrii, WAS przekształcił porażkę militarną w pokaz, atakując i podpalając szpital al-Watani i zabierając zwłoki z kostnicy szpitalnej do meczetu, gdzie je sfilmowano wraz z pozostałymi. Teoria jednej masakry popełnionej przez wojska pro-rządowe nie zgadza się z faktami. Walki miały miejsce między lojalistami a rebeliantami i było kilka masakr pro-rządowych cywili z rąk rebeliantów.  WAS zebrał do meczetu zwłoki ze wszystkich tych wydarzeń.
Istnienie Szabbihas to mystyfikacja. Są pro-rządowe osoby uzbrojone, zdolne do aktów zemsty, ale nie ma struktury czy zroganizowanej grupy, którą możnaby nazwać milicją pro-rządową.

Następstwa polityczne i dyplomatyczne

Lamia Czakkour, ambasador Syrii we Francji.

Dobrze skoordynowane wydalenie ambasadorów Syrii z zach. państw zaplanowano wcześniej, czekając na masakrę. Zachód zignorował liczne wcześniejsze masakry popełnione przez WAS, a chwycił się Houla, myśląc, że to masakra z rąl pro-rządowych. Pomyśł skoorynowanych wydaleń nie wyszedł z Paryża, tylko raczej z Waszyngtonu. Paryż zgodził się, bez zbadania następstw prawnych. Mianowicie, Czakkour jest jednocześnie ambasador Syrii w UNESCO, więc nie wolno jej wydalić z terytorium Francji. Nawet gdyby nie była akredytowana w UNESCO, jej podwójne obywatelstwo francusko-syryjskie też chroni ją przed tym.
Wydarzenia koordynował Waszyngton, by wywołać iluzję ogólnego nacisku na Rosję. USA próbuje przetestować nową równowagę sił na świecie, zmierzyć reakcje Rosji i zobaczyć, jak daleko ona się posunie.
Wybór masakry w Houla był jednak błędem taktycznym. Waszyngton nie sprawdził szczegółów, zakładając, że nikt ich nie będzie w stanie zweryfikować. Zapomniano, że Rosja ma ponad. 100 tys. swych obywateli mieszkających w Syrii. Nie założyli zaawansowanego systemu obrony przeciwlotniczej, tylko żeby odstraszyć NATO od nalotów na Syrię; założyli też bazy informacji, w tym siły zdolne poruszać się na terenie kontrolowanym przez rebeliantów. W ten sposób Moskwa była w stanie zrozumieć sytuację w kilka dni. Specjalistom rosyjskim udało się zidentyfikować 13 WAS-owców winnych masakry i przekazali to władzom Syrii. Dzięki temu Rosja nie tyle co uległa, co wzmocniła swe stanowisko.
Dla Putina, fakt zamiaru zrobienia symbolu z masakry w Houla wskazuje, że Zachód nie ma pojęcia o tym, co dzieje się w Syrii. Wycofawszy oficerów kierujących WAS, jedyne informacje Zachód czerpie z dronów i satelitów szpiegowskich. Jest więc narażony na kłamstwa i przechwałki najemników Zachodu w Syrii.
Dla Moskwy, masakra jest następną tragedią jak wiele in. przypadłych Syryjczykom w ostatnim roku. Zachodowi nie udało się opracować zbiorowej strategii od czasu upadku islamskiego rejonu Baba Amr. W zasadzie, Zachód dziala na podst. zgadywania, pozwalając innym wziąć górę.

[1] Voltaire Network pisze nazwę WSA z Syrujka w cudzysłowie, gdyż formacja ta składa się głównie z obcych i dowódcą jest też obcy.
[2] “Irreversible divisons in Syria,” VoxClamantis, 26 May 2012.
[3] Global Research przetłumaczył na angielski transkrypcję wyciągów z tego programu, patrz np. “Opposition Terrorists “Killed Families Loyal to the Government”“, Voltaire Network 1 June 2012.
[4] Thierry Meyssan “Syria: What the Security Council Said”, Voltaire Network, 6 June 2012.
[5] Jest to obecnie problem bezpieczeństwa w Syrii. Wielu z bandytów rekrutowanych, by zwiększyć szeregi WAS, zostało zwolnionych z powodu braku funduszy. Będąc w posiadaniu broni dostarczonej przez Zachód, schodzą na ścieżki zbrodni – głównie porwania na okup.