Holo-szwindle Jedwabne i Kielce (część 3 – wnioski)
Piotr Bein 10.7.2011, na podst. opracowania z Drem Stefanem Pągowskim, obecnie tłumaczonego na polski; odnośniki w klamrach w oryginale
Część 1 Część 2
Antypolonizm od czasu uwyjątkowienia Szoa przypomina antyserbizm zapoczątkowany w l. 1990-ych. Serbowie byli współwinni przemocy w niedawnych konfliktach bałkańskich. [326] Natomiast Polacy, ofiary, nieodpowiedzialni za masowe zbrodnie na Żydach podczas II wojny światowej i po, zostali o nie obwinieni od początku. Jednak w samonapędzającym się cierpiętnictwie Żydów, kompleks jot żąda przeprosin od polskich mężów stanu za zbrodnie rzekomo typowe dla Polaków i zajadle wycisza żydowskie głosy rozsądku.
Odwrócenie ról oprawca-ofiara wywarło przemoc moralną i psychologiczną na Polakach i Serbach. Oficjalne media przemilczają debatę, demonizują docelowe ugrupowania i niszczą reputację przeciwników. Serbów oskarżono o ludobójstwo i czystki etniczne na bośniackich muzułmanach, którzy żądają olbrzymiego odszkodowania. Sąd opinii publicznej pomówił Polaków o hitlerowskie masakry w stylu Jedwabnego i sowieckie pogromy jak w Kielcach. Pojawiają się niedorzeczne i fałszywe roszczenia o odszkodowania. Ofiary II wojny światowej, Polacy muszą płacić za hitlerowski i sowiecki rabunek i zniszczenia, tj. za judeocentryczny program przeciwko Słowianom i Żydom. Niektórzy z roszczeniowców to zabójcy (i ich spadkobiercy) z okresu żydokomuny, którzy uciekli z Polski. Główna ofiara interwencjonizmu kompleksu jot na Bałkanach, Serbowie, są także kozłami ofiarnymi przedstawianymi jako masowi zbrodniarze.
Kompleks jot upolitycznił Szoa dla potrzeb Przemysłu Holokaustu. Wykorzystywanie Holokaustu, ludobójstwa i czystek etnicznych dla materialnych i moralnych zysków jest oczywiste w rozpatrywanych przypadkach wsparcia kompleksu jot dla islamistycznych ekstremistów (Bałkany) [327], judeocentryków i rewizjonistów niemieckich (Polska). Rewizjonistyczny restytucjonizm kompleksu jot może odnieść odwrotny skutek, czyniąc żydowskie obawy samospełniającą się przepowiednią. Nielegalne gromadzenie praw do posiadłości w Niemczech, Polsce, krajach bałtyckich, na Białorusi i Ukrainie, może dać kompleksowi jot polityczno-gospodarczą władzę w Europie. Jeśli państwa te uznają ją za niedopuszczalną, może wyniknąć przemoc. Licząca 100 lat idea Judeopolonii może się ziścić w koncepcji euroregionu, gdzie Żydzi, jako mówiący w jidysz przedstawiciele niemieckiej kultury, mogliby cieszyć się protektoratem przywódcy UE, Niemiec.
Polski Kościół Katolicki zdewastowano, kolebkę chrześcijańskich Serbów oddano nienawistnym cudzoziemcom, a papieże postępują za “społecznością międzynarodową”, winowajcą w Polsce i w b. Jugosławii. Mnożą się prawa przeciw antysemityzmowi, “islamofobii “i rasizmowi, lecz nie przeciw antypolonizmowi. Polacy ponieśli w Holokauście nie mniejsze ofiary niż Żydzi i powinni domagać się rozwiązań prawnych do walki z antypolonizmem.
Kazus polsko-żydowski
“Bitwa medialna” o Jedwabne i Kielce usprawiedliwia restytucjonizm kompleksu jot przed opinią publiczną. Służalczy polscy przywódcy korzystnie dla kompleksu angażują się w politykę przeprosin i skruchy, by za niemieckie i sowieckie zbrodnie obarczyć winą Polaków. Polakom może też grozić zwrot własności niemieckich, przedwojennym właścicielom i ich spadkobiercom, popieranym przez rząd Niemiec. Skuteczne żydowskie i niemieckie roszczenia mogą oddać kontrolę zagranicznym ekstremistom nad znaczną częścią polskiej gospodarki i życia publicznego. Żydzi są winni niewspółmiernie więcej Polakom za ofiary poniesione z sowieckich i komunistycznych rąk oraz za zniewolenie, niż Polacy Żydom za nieruchomości. Polacy są oburzeni z powodu oszukańczych restytucji i wmanewrowanie narodu w rezygnacje z reparacji wojennych rzędu bilionów euro. Zafałszowania historii piętnują stosunki polsko-żydowskie i uniemożliwiają pojednanie. Ilekroć Żydzi wybierają antypolonizm, dostają w zamian polską wrogość, tym samym tracąc prawo do uskarżania się na “polski antysemityzm”. Podczas gdy uniwersyteccy propagandyści Przemysłu Holokaustu zatruwają umysły nienawiścią, poszukiwaczom prawdy przyczepia się etykiety antysemitów. Żydowscy liderzy nie potępiają szerzącego się antypolonizmu, lecz czynią to w stosunku do antysemityzmu.
Radykalni Żydzi systematycznie sprzeciwiają się polskiej niezależności, trzymając z wrogami Polski przez wieki. Syjonistyczni Żydzi współpracowali z sowieckim NKWD, a policja i samorządy gett – z hitlerowcami. Polacy, najliczniejsza grupa narodowa uznana przez Jad Waszem, pomagała Żydom pomimo prześladowań przez okupanta i groźby kary śmierci. Antypolskim terrorem, powojenna dekada żydokomuny narzuciła Polakom komunizm. Ponieważ kompleks jot fałszuje prawdę, nastawienie Polaków do Żydów i Niemców pogarsza się. Relacje polsko-żydowskie są na najniższym poziomie od czasu żydokomuny, pomimo starań polityków i rzeczników kompleksu jot, których Polacy potępiają za atakowanie państwowości, ziem, prawdy historycznej i pamięci polskiej martyrologii. Judeocentrycy dążą do spełnienia ich fałszywej mesjanistycznej misji zakorzenionej w polityce, środkach przekazu, organizacjach pozarządowych, Religii Holokaustu oraz w systemach finansowych i prawnych. [328] Bez prawdy i rekompensaty za cierpienia, Polacy nie przekonają się i nie otworzą na Żydów jeszcze raz, choć przy tej okazji będą cierpieć prawi Żydzi.
Kompleks jot wyrządził szkodę nie do naprawienia, tworząc negatywne stereotypy przed atakiem o restytucje. “Polscy” przywódcy nie mają zaufania społecznego, odkąd hucpa restytucji wyszła na światło dzienne. W wyniku tego, polskie nastroje społeczne są wybuchowe, tym bardziej, że polskie władze służalcze kompleksowi jot prześladują prawdomówców.
Antypolonizm judeocentryków ignoruje żydowską winę w reżimach sowieckim, hitlerowskim i żydokomuny, natomiast wini ofiary za błędy i zbrodnie poprzedników kompleksu na Polakach i Żydach. Większość Żydów popierała antypolskie interesy Niemców i sowietów, po wiekach żydowskiego wykorzystywania, społecznego izolacjonizmu i trzymania się Żydów z ciemiężcami Polaków. Wielki Kryzys w kombinacji z żydowską dominacją w handlu w przedwojennej Polsce wzmógł tarcia. Żydzi narzucili komunizm Polakom. Ignorując pozytywne aspekty relacji polsko-żydowskich, propaganda kompleksu jot skupiła się na polskim antysemityźmie, choć nie był on w Europie najsilniejszy ani rasistowski. Próby mówienia prawdy o żydowskim terrorze bolszewicko-komunistycznym i późniejsznym, w tym Szoa, są “rewizjonizmem”, “nienawiścią” i “antysemityzmem”, które motywują istnienie Izraela i dążenia kompleksu jot do NWO. Antypolonizm również utwierdza żydowską ofiarę i Szoa jako wyjątkowe, dla potrzeb Religii i Przemysłu Holokaustu.
Polska Golgota – po Rosjanach drugie co do wielkości ludobójcze straty w XX w.
Straty Polaków i in. Słowian pozostają niepoliczone, wskutek manipulacji przez wszelakiej maści sprawców z okresu II wojny światowej, w tym judeocentryków. Aby zatuszować swą zmowę w Szoa, radykalni syjoniści “odniemczyli” hitlerowców i skierowali żydowski gniew i nienawiść na Polaków, przyczepiając im etykietę oprawców z II wojny światowej. Polacy nie mają skutecznego politycznego wpływu, by się skutecznie przeciwstawiać, więc przekręcenie to jest tym bardziej skuteczne. Poważnie zafałszowawszy historię, żydowscy i niemieccy rewizjoniści i odwetowcy wysuwają jednoczesne roszczenia względem Polaków. Symbioza ta liczy wiele wieków i obecnie osiąga wspólne cele – rozgrzeszenie z własnych zbrodni, uchylanie się od rekompensat za nie i wnoszenie fałszywych roszczeń. Mogą do nich dołączyć następcy ukraińskich i litewskich kolaborantów hitlerowskich, powtarzając antypolską sytuację z II wojny światowej.
Odwrócenie ról usuwa odpowiedzialność za wielkie straty ludzkie i materialne oraz może skierować w ręce judeocentryków wciąż niezapłacone odszkodowania wojenne należne Polsce od Niemiec. Hitlerowcy i sowieci zabili miliony Polaków. Trybunał Norymberski stwierdził straty 33% (około 12 mln) obywateli przedwojennej Polski, w większości cywili, w tym ok. 3 mln polskich Żydów. [329] Ponadto sowieci wymordowali 1,5 mln Polaków w ZSRR w okresie miedzywojennym, hitlerowcy zabili nieznaną liczbę rodowitych Polaków we wsch. Niemczech przed II wojną światową, a żydokomuna – do paruuset tys. po II wojnie światowej. Potrzebne są badania, by usunąć wątpliwości wobec manipulacji politycznych przez sowietów, promotorów wyjątkowości Szoa i niemieckich rewizjonistów. Nawet zgrubne obliczenia wskazują, że Polska Golgota była głównym ludobójstwem XX w.
Wnioski wspólne dla Polski i Bałkanów
Media kształtują światową opinię publiczną. Wpływowa strona sporu nadaje swoje przesłanie, nadzoruje dyskusje i ma znaczące wpływy polityczne, by lansować cierpienia swej grupy w instytucjach Zachodu. Wpływ kompleksu jot na media i politykę wyjaśnia stronniczość w kazusach polsko-żydowskim i serbskim. Ciągłe nagłaśnianie niewątpliwie fałszywych polonofobicznych i serbofobicznych twierdzeń pokazuje, jak zdumiewająco stronnicze są media kompleksu jot. Muzułmanie bośniaccy, Albańczycy i Chorwaci w konfliktach bałkańskich, a w polskim przypadku Żydzi, mieli poparcie mediów kompleksu, które marginalizują pamięć o nieżydowskich ofiarach Holokaustu. Sprawców zbrodni na Żydach wezwano do skruchy i zapłacenia wielu miliardów dolarów odszkodowań, ale przywódcy kompleksu jot nie potępili jeszcze żydowskiego bolszewizmu i terroru komunistycznego. Negatywne rewizjonistyczne kampanie fałszują historię, szczególnie młodszemu pokoleniu. Przewlekłe manipulacje opinią publiczną nt. hitlerowskich zbrodni może zagrażać bezpieczeństwu Europy, gdyż lider UE, Niemcy prą gospodarczo na wschód. Trwa zatajanie roli radykalnych Żydów w ludobójstwach i masowych zbrodniach XX w.
Wypaczenia odwracają role ofiara-sprawca dla usprawiedliwiania przemocy militarnej, politycznej, prawnej, moralnej i gospodarczej. Obejmują: zawyżone (Srebrenica) i sfałszowane masakry (Kielce, Jedwabne, Raczak), czystki etniczne (nieistniejące wydalenie Albańczyków z Kosowa, legalne przesiedlenia Niemców z zachodniej Polski przedstawiane jako wydalenia) oraz rzekome zagrożenie własnej narodowości (zatajone największe czystki etniczne wojen na Bałkanach w l. 1990-ych z rąk Chorwatów przeciw Serbom w Zachodniej Sławonii i Krajinie). Masakry w Kielcach i Jedwabnem oraz przesiedlenia Niemców miały miejsce dekady przed masakrą srebrenicką i wysiedleniami Serbów przez Chorwatów i Albańczyków, lecz manipulacja jest podobna – od wielkiego przejaskrawienia po odwrócenie ról.
Odwrócenie ról zwalnia sprawców z odpowiedzialności moralnej i materialnej. Pozbrodnicza propaganda zmienia role ofiara-sprawca, by ukryć dokonane zbrodnie, uniknąć odpowiedzialności, czerpać materialne (terytoria, pieniądze) i moralne korzyści, i/lub przygotować się do dalszej przemocy i podbojów. Fałszywe ofiary popełniły masowe zbrodnie, lecz odniosły korzyści (muzułmanie bośniaccy, Chorwaci i Albańczycy przejęli tereny i posiadłości Serbów) albo starały się uzyskać duże roszczenia materialne, opierając się na kłamstwach (niemieccy i żydowscy rewizjoniści odnośnie II wojny światowej; muzułmanie bośniaccy odnośnie Srebrenicy i Bośni). Przekierunkowanie winy poprzez odwrócenie ról oraz fałszowanie faktów daje ignorantom po stronie sprawców poczucie słuszności, ale podważa szanse pojednania. Odwróceniu ról towarzyszą negatywny rewizjonizm historii oraz manipulacje pomnikami i pamięcią narodową.
W polskim i serbskim przypadku, w rozpowszechnianiu negatywnej rewizjonistycznej propagandy uczestniczą instytucje rzekomo walczące o pokój i sprawiedliwość. Naprawdę zajmują się one demonizacją i odwracaniem ról. Np. CFR i fundacje Sorosa sponsorowane przez grantodawców związanych z grupami o antypolskich i antyserbskich interesach uczestniczą w rozpowszechnianiu negatywnej rewizjonistycznej propagandy przeciw Polakom i Serbom. Kompleks jot w USA popiera niedorzeczne żądania na rzecz żydowskich restytucjonistów przeciwko Polsce. Niemieccy restytucjoniści (w imieniu prawicowej grupy Vertriebenen) [330] przedstawili roszczenia przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka i planują więcej ich. Międzynarodowy trybunał ds. b. Jugosławii przyczepia nalepkę “ludobójcy” Serbom, którzy nie byli sprawcami, tylko ofiarami. Zatajanie, fałszowanie albo ingerowanie w kluczowe dowody (utrudnianie wymiaru sprawiedliwości) jest “przemocą prawną” w przypadkach serbskim i polskim.