Pochwała dla rzepowej Agnieszki Rybak
Piotr Bein 20.11.2012
Rybak przekazała między wierszami to, co kahał chciał ukryć: 2 ofiary terroru kahalnego w Polin trzymają sztamę i walą w kahał swą „maszyną”…
Kiedyś, antysemita znaczyło osobę o dogmatycznym uprzedzeniu wobec Żydów. Dziś znaczy, że delikwenta nienawidzą judeocentrycy, niekoniecznie żydowscy, bo jest też zbyt wielu ogłupionych wśród polactfa.
Dueat Bubel-Szenicer przeciw żydowskiej mafii
Przyczepili mu Ot-wartą-kopa łatkę antysemita, a Leszek Bubel słusznie z tego dumny; kahał podstemplowal tym samym, że nienawidzi Polaka-katolika Bubela, czyli robi on dobrą robotę antykahalną; pravdomufcuf Grossa i Szechtera śmie krytykować… naświetla tematy judeocentryczne, pomijane przez ścierwomedia, np. wymienione przez Rybak na wstępie: Miliony, miliony – czyli jak organizacje żydowskie wyszarpują nasze pieniądze z budżetu państwa, Na Purim skrajni Żydzi chcą masakry w Iranie, ONZ potwierdza, że Izrael popełnił zbrodnie wojenne, Żydzi przejmują kontrolę nad Internetem, Podatek koszerny już w Polsce…
Nienawidzą też Polaka-żyda, Bolesława Szenicera. Ale on co najwyżej samonienawidzący starozakonny. Dintojra ma ćwieka: Bubel antysemita, ale lubieje żyda Szenicera…
Kahalnie znienawidzeni wspólnie pląsają, skutecznie aż Szudrichowi przeszkadza, Więc siostra giewu, rzepa wypełnia kahalną micwę… Sznicerowi nie leżą konwertyci na żydoskość spod ciemnej gwiazdy. Ja bym też zważał na łapy mafijne – a nuż to Koszer Nostra. Nieruchomości starozakonne w Polin, pozyskane środki ściągają do swych zagranicznych melin – przecie nie załadują gruzu i gleby na statek, do odtworzenia synagogi w Am. Łacińskiej. Ich synagogą mamona. Za iks lat, po udowodnieniu przez jaką Całą z ŻIH, że Polacy wyrżnęli żydów w rejewoljucjach francuskiej i bolszewickiej, „konwertyci” ponownie sprzedadzą „swą” posiadłość w spółce ze wszawskimi szabas-gojami.
Artykuł rzepy przypomina: W roli strażnika pamięci Szenicer obsadza rabina Pinchasa Menachema Joskowicza […] “najczcigodniejsza postać” zajmująca się’ opieką duchową nad garstką polskich Żydów. Skrzywdzoną, bo niesprawiedliwie usuniętą z Polski, przez “nowych”, a więc złych i pazernych liderów Gminy Żydowskiej.
Wiki na tenże temat: Stosunki między rabinem a zarządem Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich nie układały się najlepiej ze względu na konserwatyzm religijny rabina i nieprzestrzeganie przez większość członków związku przykazań judaizmu ortodoksyjnego.
Czyli w Związku byli/są niezbyt religijni na gust ortodoksyjnego rabina Joskowicza, opiekuna duchowego pożądnych żydów jak Szenicer.
Żeby ten wizerunek nie przylgnął, artykuł pije pod scyropolsko-religioznych: rabin najbardziej w pamięci zapisał się tym, że w kulminacyjnym momencie sporu o krzyż w Oświęcimiu, podczas wizyty w Polsce Jana Pawła II, zaapelował do niego: “Proszę, aby pan papież dał wezwanie do swoich ludzi, by także ten ostatni krzyż wyprowadzili z tego obozu’.
Nieładnie grozić palcem Papieżowi, ale może mu tak kazał kahał, który ma władzę nad rabinatem, wg art. Romana Kafela. Po co Rybak wyciągnęła ten wątek w opisie harmonii polsko-żydowskiej Bubel-Szenicer?
Wojna żydowsko-żydowska a antysemityzm
Rybak przypomina początki działalności Szenicera przeciw próbom wyprzedawania i niszczenia pozostałości kultury materialnej Żydów polskich. Ówczesny konflikt oceniła Krystyna Zielińska-Zarzycka, mająca zaufanie społeczności żydowskiej: wojna żydowsko-żydowska to młyn na wodę antysemityzmu. Dla Rybak, to zdanie było jak proroctwo. Tzn. Polacy jak Bubel, popierający żydów przeciw kahałowi są antysemitami?
„Antysemityzm” towarzyszy nieprawnym, multimiliardowym roszczeniom żydowskim. Przedstawiciel Przemysłu Holokaust, Israel Singer zagroził (19.4.1996), że jeśli Polska nie zaspokoi żydowskich roszczeń, zostanie publicznie zaatakowana i poniżona. Żydowski publicysta w Polsce sprzeciwił się słowom Singera (podburzaniu do antysemityzmu): my w Polsce, musimy się liczyć z prawem oraz czekać na ustanowienie stosownych przepisów, a oni chcą wszystkiego od razu. Często są to osoby, które żyły wygodnie w USA, podczas gdy ich rodziny ginęły tutaj w Holokauście. [Antoni Marianowicz Polska, Żydzi i cykliści Warszawa 1999 s. 86]
Stuart Eizenstat, b. specjalny reprezentant prezydenta i sekretarza stanu USA ds. Holokaustu, odnotował (1.3.2004) spowolnienie procesu restytucji przez przewlekłą dysputę, w której pomagaliśmy pośredniczyć, pomiędzy małą społecznością polskich Żydów a Światową Organizacją Odszkodowań Żydowskich [WJRO], która kwestionowała zdolność miejscowej społeczności do zarządzania restytucjyjnymi posiadłościami. Międzynarodowe i lokalne społeczności żydowskie miały podzielić się kontrolą. Wg ww. Marianowicza, żądania kontroli przez WJRO oburzyły Żydostwo w Polsce. Radni Nowego Jorku, jednogłośnie wezwali Polskę do uchwalenia ustawy o ostatecznym zakończeniu restytucji majątków Holokaustu, a 57 kongresmanów zażądało restytucji wszystkich posiadłości i majątku przejętego podczas Holokaustu. Eizenstat potępił zbyt wolne tempo eksmisji z roszczonych majątków w Europie Wsch. i ponaglił Kongres USA, by umieścić restytucje wysoko na liście warunków do spełnienia przez wschodnieuropejskich kandydatów do UE i NATO. Singer wezwał do sprawdzenia, czy państwa te wypełniają zobowiązania, a wg Benjamina Gilmana z komitetu stosunków międzynarodowych Kongresu USA, ich reakcja […] jest jednym z kilku standardów, na podstawie których USA oceni swoje stosunki dwustronne.
Nasz „antysemicki” duet zmierzył się więc z nielada przeciwnikiem…