Rada Praw Człowieka ONZ, lipiec 2011: Komentarz Ogólny do art. 19 – Wolność słowa i wypowiedzi
Dr Gabi Weber 2.1.2013, tłumaczenie Ola Gordon
Pomimo znaczenia tego dokumentu, nie został on przekazany przez żadne media.
Kilka dni temu natknęłam się na następujący dokument Rady Praw Człowieka ONZ – niezależnego organu, którego zadaniem jest nadzorowanie zgodności z Międzynarodowym Porozumieniem ws. Praw Obywatelskich i Politycznych.
Dokument, z Biura Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka (OCHR), pochodzi z lipca 2011 r. i dotyczy wolności słowa i wypowiedzi. Stwierdza on, że “anty-bluźniercze przepisy i ograniczenia dotyczące krytyki rządów są niezgodne z obowiązującymi normami i że wolność słowa jest niezbędna dla ochrony praw człowieka”.
Raport ten, zatytułowany Komentarz Ogólny, jest interpretacją 1966 Międzynarodowego Porozumienia ws. Praw Obywatelskich i Politycznych (ICCPR) – porozumienia 167 państw sygnatariuszy, podpisanego i ratyfikowanego także przez Niemcy, Francję, Szwajcarię i inne kraje europejskie.
Kluczowe dla komentarza rady są tak zwane “prawa pamięci”, określone jako “prawa, które wyrządzają szkodę wyrażaniu opinii na temat faktów historycznych”, i te prawa uważa za “niezgodne z obowiązkami, jakie porozumienia nakłada na państwa-strony w stosunku do szacunku dla wolności opinii i wypowiedzi”, i mówi dalej, że: “wolność słowa jest warunkiem koniecznym do realizacji zasad przejrzystości i odpowiedzialności, które są istotne dla promocji i ochrony praw człowieka”.
Pomimo znaczenia tego dokumentu, nie został on przekazany przez żadne media.
Mówi on zupełnie wyraźnie, że rządy i organizacje polityczne, które zabraniają elementarnego prawa do przedstawiania alternatywnych zapisów historycznyc, wyraźnie naruszają stanowisko ONZ ws. wolności słowa i wypowiedzi. To oczywiście odnosi się do Niemiec, Francji i Austrii, a także odnosi się do wielu “postępowych” organizacji (żydowskich i nie-żydowskich) i osób zaangażowanych w bezlitosne kampanie prześladowcze wobec osób o innych poglądach w społecznościach (żydowskich i nie-żydowskich) i poza nimi.
Dokument wyraźnie stwierdza, że ”Kryminalizacja posiadania opinii jest niezgodna z par. 1. Nękanie, zastraszanie lub stygmatyzacja osoby, łącznie z jej aresztowaniem, zatrzymaniem, procesem lub więzieniem z powodów posiadanych przez nią opinii, stanowi naruszenie art. 19 par. 1″ i w przypisach są odniesienia do wielu istotnych spraw.
dużo więcej tutaj: http://othersite.org/un-article-19-human-rights-and-history-revisionism/