Polska Myśl Narodowa: Powstanie Styczniowe – chybiony patriotyzm i spustoszenia w świadomości narodowej współczesnych Polaków
Oddajemy w ręce czytelnika tekst obszernie zajmujący się problemem choroby polskich postaw i polskiej świadomości, którą omawiamy na przykładzie Powstania Styczniowego, wiążąc jednak wszędzie, gdzie to wskazane wątki występujące w Powstaniu Styczniowym z analogicznymi wątkami innych powstań. Za chorobę polskiej mentalności i polskiej wizji służby narodowi odpowiadają nie tylko okoliczności dziejowe, ale również trwająca od wieków praca wrogów narodu polskiego, polegająca na szczepieniu postaw, które w sprzyjających okolicznościach prowadzić będą do tragedii narodowych i rzezi Polaków – oraz na tępieniu wszelkich działań zmierzających do naprawy świadomości narodowej i postaw Polaków. W efekcie naszych prac powstał obszerny tekst, który niewyrobionego czytelnika może zniechęcić. Apelujemy więc w tym miejscu, aby każdy, zamiast się wcześnie zrażać – przeczytał i przemyślał poniższy artykuł i załączony fragment książki, jeśli nie jednym wysiłkiem – to w kilku mniejszych. Gorąco polecamy również tekst Powstanie Listopadowe – kult błędów politycznych, fałszywych bohaterów i jego skutki.
Urywki z artykułu Powstanie Styczniowe…:
[…] narodowiec ma kierować się w ocenach i działaniach wyłącznie rozumem i dobrem własnego narodu – a nie – chybionymi diagnozami osób bądź instytucji uznawanych za autorytety. Krytyczne myślenie na rzecz narodu jest obowiązkiem każdego Polaka wobec wszystkich innych Polaków. Autorytety mogą się mylić już w momencie formułowania tez, ponadto ich diagnozy mogą się dezaktualizować. Wreszcie – jak widać z przytoczonego wcześniej cytatu z S. Michalkiewicza – intencje osób uznawanych za autorytety niekoniecznie muszą być czyste. Istotą działań ruchu narodowego jest podążanie w każdej chwili za interesem narodowym – ciągłe redefiniowanie i korygowanie własnej polityki stosownie do sytuacji politycznej, ekonomicznej i demograficznej.
[…] Bez przywrócenia w polskiej świadomości narodowej właściwych proporcji ocen zdarzeń, racjonalizmu w formułowaniu programów oraz diagnozowania sytuacji, bez przywrócenia prymatu rozumu nad emocjami w polskim dyskursie politycznym i polskiej świadomości narodowej nie ma mowy ani o prowadzeniu skutecznej polityki narodowej, ani – zyskaniu szerszego poparcia społecznego przez ze swej natury racjonalny i pragmatyczny ruch narodowy. Dowiodła tego dobitnie klęska margrabiego Wielopolskiego, mimo że historia przyznała mu rację – bez świadomości narodowej nie może być polityki narodowej. Tej walki ideologicznej nie wolno przegrać, mimo przerażającej różnicy możliwości finansowych, odcięcia od mediów – i wykreowania przez wroga, obok popularnych polityków i publicystów, obok agentury dezinformacyjnej – także mas Polaków – zwiedzionych i nieświadomie szkodzących. Te środowiska – w złej wierze (a oszukani Polacy – w najlepszej!) forsują wszędzie, gdzie tylko mogą antynrodowy, irracjonalny pseudopatriotyzm. Pora, by narodowcy zaktywizowali się w tych mediach internetowych, w których im się jeszcze pozwala na obecność – i zaczęli docierać ze swoim przekazem, także do ugrupowań pseudonarodowych. Pora by zaczęli rozpowszechniać wartościowe opracowania i odnośniki do nich wśród znajomych – i na zdominowanych przez pseudopatriotów stronach internetowych. Narodowi należy się odtrutka na antypolską propagandę, a obowiązkiem narodowców jest mu ją dostarczyć.