Rezultaty interwencji humanitarnej w Libii (2011 r.) i w Jugosławii (rok 1999)
Cytuję za http://www.voltairenet.org/article177304.html
„Przed “wyzwoleniem” Libii przez NATO + al Kaida w roku 2011, Libia za Kadafiego liczyła około 6, 3 miliona mieszkańców, w tym 3,8 miliona Libijczyków i 2,5 miliona obcokrajowców pracujących w tym najbogatszym, obok RPA, afrykańskim kraju.
Pod koniec roku 2012 w Libii “wyzwolonej” mieszkało już tylko 2,2 miliona ludzi, jako że 1,6 miliona Libijczyków zbiegło ze swej ojczyzny, oraz prawie wszyscy pracujący w Libii obcokrajowcy. Straty liczbowe wynikły z walk w trakcie “wyzwalania” są trudne do oszacowania” (Np. w Morzu Śródziemnym w 2011 roku potonęło setki – jeśli nie tysiące – czarnych mieszkańców Afryki, usiłujących się przedostać, z bombardowanej przez NATO Libii, przez morze do Włoch).
Tak więc likwidacja „zielonego socjalizmu” Muammara Kaddafiego w Libii stała się nieszczęściem dla milionów obywateli Afryki – a zapewne i setek obywateli polskich – którzy sobie w miarę zasobnie żyli w tym bardzo rozwiniętym (sam to widziałem w roku 2000) afrykańskim kraju, korzystając z dobrodziejstw SYSTEMU „zielonej książeczki” jaki tam trwał przez blisko 42 lata. Kto skorzystał na prawie trzykrotnym zmniejszeniu liczby ludności w Libii? Zapewne kompanie naftowe nie muszące się już dzielić swymi zyskami z mieszkańcami Afryki; także ktoś musiał przejąć te 150 ton złota, jakie libijska Jamahiryia miała w swym skarbcu. A broń z arsenałów Kadafiego bardzo efektywnie służy obecnie do zmniejszania populacji nie tylko w Mali, afrykańskim kraju opanowanym wcześniej przez stronników Kadafiego, ale także i w Syrii, jednym z ostatnich bastionów realnego socjalizmu na terenie Bliskiego Wschodu.
W sumie, kosztem nieszczęścia i „nowej nędzy” milionów zwykłych obywateli Afryki, zwiększyły się zasoby finansowe co najwyżej kilku setek i tak już bogatych PDG/CEO (Président Directeur Général / Chairman of the Board), czyli ludzi super-bogatych i to nie tylko żydowskiego pochodzenia (patrz obrazek powyżej, wskazujący kto chciał zabić Kaddafiego).
Scenariusz podobny do tego w Libii w roku 2011 miał przebieg wcześniejszej likwidacji SOCJALISTYCZNEJ Jugosławii w ostatnim dziesięcioleciu wieku XX-go. W ostatniej fazie tego procesu, dzięki masakrze w Racak w Kosowie, zainscenizowanej przez przeszkolonych w Szwajcarii oraz Niemczech albańskich gangsterów, Obrońcy Praw Człowieka zdopingowali dowództwo NATO do rozpoczęcia trwających przez cale trzy miesiące „humanitarnych” bombardowań tego europejskiego skansenu socjalizmu. W rezultacie takiej „bombowej” Obrony Praw Człowieka, licząca sobie ćwierć miliona głów, mniejszość serbska w Kosowie została zmuszona do opuszczenia swych rdzennych ziem. A na zdobytych przez NATO terenach szybko ukonstytuowały się dwa Nowotwory wieku XXI: największa w Europie, amerykańska wojskowa baza Bondstill, otoczona „kordonem ochronnym” w postaci Niepodległego Kosowa, będącego obecnie bastionem albańskiej mafii narkotykowej o ambicjach światowych.