Dr Kękuś: Rytualny ubój goja

Begin forwarded message:

From: Zbigniew Kękuś <kekus.zbigniew@wp.pl>
Date: February 25, 2015 2:42:40 AM PST (CA)
To: pr.srodmiesciewschod <pr.srodmiesciewschod@krakow.po.gov.pl>, rzecznik <rzecznik@krakow.pa.gov.pl>, sekretariat <sekretariat@krakow.po.gov.pl>, rzecznik <rzecznik@pg.gov.pl>
Cc:============
Subject: Rządy Żydów w Polsce – rytualny ubój goja, na przykładzie Żyda prof. dr. hab. A. Zolla, adw. W. Zoll, prokuratora D.  Furdzika i goja

Kraków, dnia 25 lutego 2015 r.

Zbigniew Kękuś

Pani

Anna Rokicka-Lis

Prokurator Rejonowy

Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód

ul. Mosiężnicza 2

30-965 Kraków

Sygn. akt:4 Ds. 292/14, uprzednio 4 Ds. 256/13

Dotyczy:

Wniosek – na podstawie art. 2, art. 7, art. 32.1, art. 51.3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 156 § 5 k.p.k., art. 326 § 3 k.p.k. i art. 8a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze – o wydanie mi podczas dyżuru Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Zachód w dniu 4 marca 2015 r. kserokopii, z pieczęciami Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Zachód poświadczającymi za zgodność z oryginałem na każdej ze stron:
„Przeglądu Akt,” karta 1,
Postanowienia z dnia 2 października 2013 r. „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego”,
Pisma prokuratora Dariusza Furdzika z dnia 14 marca 2014 r. do biegłych z listy prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie lekarzy psychiatrów dr. med. Andrzeja Wsołka i lek. med. Kingi Zoły – patrz: str. 5,
Pisma dr. med. Andrzeja Wsołka z dnia 25 marca 2014 r. – patrz: str. 5,
Kopii Wezwania prokuratora referenta w sprawie 4 Ds. 292/14 /uprzednio 4 Ds. 256/13/ Dariusza Furdzika dla wyznaczonego mi przez Sąd na jego wniosek obrońcy z urzędu adw. Eweliny Słabosz do stawiennictwa na moje badania psychiatryczne w dniu 5 marca 2015 r. – Załącznik 5.
Zawiadomienie, że stawię się na badania psychiatryczne w wyznaczonym mi przez prokuratora Dariusza Furdzika terminie 5 stycznia 2015 r. jeśli Prokurator Rejonowy dla Krakowa Śródmieście Zachód wyda mi w dniu 4 marca 2015 r. kserokopie dokumentów, jak w pkt. I.
Zawiadomienie, że w przypadku odmowy wydania mi przez Adresatkę niniejszego pisma kopii dokumentów, jak w pkt. I złożę zawiadomienie o pomocnictwie /art. 18 § 3 k.k./ przez Panią prokuratorowi Dariuszowi Furdzikowi w popełnieniu przestępstw z art. 231 § 1 i § 2 k.k., tj.:
niedopełnienia obowiązków i działania na szkodę mojego interesu prywatnego oraz interesu publicznego,
przekroczenia uprawnień i działania na szkodę mojego interesu prywatnego oraz interesu publicznego.
Zawiadomienie, że kopia niniejszego pisma oraz informacja o stanowisku Adresatki niniejszego pisma w sprawie wniosku, jak w pkt. I zostanie umieszczona w Internecie, w tym na stronie www.kekusz.pl.

„RYTUALNY UBÓJ GOJÓW” – «Działania realizowane wobec mnie i mojej rodziny przez Prokuratora Apelacyjnego

w Krakowie Żyda ortodoksa Artura Wronę i jego podwładnych»

Zbigniew Kęku

Uzasadnienie

W dniu 27 września 2013 r. Żyd ortodoks radykalny, pupil Donalda Tuska, gdy ten był posłem-premierem i prezydenta Bronisława Komorowskiego, wróg chorych polskich dzieci, były rzecznik praw obywatelskich prof. dr hab. Andrzej Zoll złożył w Prokuraturze Rejonowej Kraków Śródmieście Zachód ustne zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie przestępstw jego znieważenia i zniesławienia.

Tego samego dnia w Prokuraturze Rejonowej Kraków Śródmieście Zachód ustne zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie przestępstw jej znieważenia i zniesławienia złożyła małżonka A. Zolla, notoryczna oszustka adw. Wiesława Zoll.

Oboje państwo Zoll złożyli wnioski o ściganie mnie za w.w. czyny z oskarżenia publicznego. Wnioskowali:

„Andrzej Zoll: Ja chciałbym złożyć wniosek o ściganie Zbigniewa Kękusia za znieważanie i zniesławianie mnie w różnych pismach kierowanych do wszelkich instytucji w Polsce.”

Źródło: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. 4 Ds. 256/13, Protokół z dnia 27 września 2013 r. przyjęcia ustnego zawiadomienia od Andrzeja Zolla o przestępstwie

„Wiesława Zoll: Ja byłam w sprawie rozwodowej pełnomocnikiem pozwanej żony pana Zbigniewa Kękusia. (…)

Ja składam wniosek o ściganie sprawcy przestępstw znieważania i zniesławiania mnie i stalkingu.”

Źródło: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. 4 Ds. 256/13, Protokół z dnia 27 września 2013 r. przyjęcia ustnego zawiadomienia od Wiesławy Zoll o przestępstwie

Pomijając, że adwokat z 40-letnim stażem Wiesława Zoll nie wie, co to jest stalking wskazać należy, że zniesławienie /art. 212 § 1 k.k./ i znieważenie /art. 216 § 1 k.k./ są ścigane z oskarżenia prywatnego z mocy prawa określonego w:

art. 212 § 4 Kodeksu karnego: „Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.”
art. 216 § 5 Kodeksu karnego: „Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.”

Ustawodawca przewidział możliwość ścigania za nie z oskarżenia prywatnego przy spełnieniu warunku określonego w art. 60 § 1 k.p.k.: „W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego prokurator wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego, jeżeli wymaga tego interes społeczny.”

W dniu 29 października 2012 r. Prokurator Generalny Andrzej Seremet wydał do sygn. akt PG VII G 021/24/12, „Wytyczne Prokuratora Generalnego w sprawie udziału prokuratora w sprawach o przestępstwa prywatnoskargowe”.

Wydał je, jak podał: „w celu ujednolicenia praktyki, usunięcia pojawiających się w niej nieprawidłowości oraz uwzględnienia w postępowaniu karnym prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego, a także realizacji obowiązku strzeżenia praworządności,”

W dniu 2 października 2013 r., spełniając życzenie Andrzeja Zolla, prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Zachód Dariusz Furdzik wydał Postanowienie „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego”, w którym podał: „Dnia 2 października 2013 r. 4 Ds. 256/13 Kraków Postanowienie o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego – Dariusz Furdzik o prokurator Prokuratury Rejonowej w Krakowie – Śródmieściu Zachód po zapoznaniu się z aktami w sprawie o sygn. 4 Ds. 256/13 o przest z art. 190a § 1 k.k. i inne na podstawie art. 60 § 1 k.pk. postanowił czyny prywatnoskargowe z art. 212 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. na szkodę Wiesławy i prof. Andrzeja Zolla objąć ściganiem z urzędu.

Uzasadnienie

Z materiałów zebranych w sprawie, w tym załączonych do zawiadomienia dokumentów wynika, że w odniesieniu do Wiesławy Zoll i prof. Andrzeja Zolla istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przest. z art. 212 § 1 k.k. oraz 216 § 1 k.k .

Zgodnie z art. 60 § 1 k.p.k. w sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego prokuratura wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego, jeżeli wymaga tego interes społeczny. Ujawnione okoliczności w zawiadomieniu wskazują na to, że pisma wielokrotnie kierowane przez Zbigniewa Kękusia naruszają powagę zajmowanych stanowisk w przeszłości oraz obecnie przez prof. Andrzeja Zolla i są wyrazem nieakceptowanego braku szacunku dla systemu prawnego. W interesie społecznym leży bowiem budowanie autorytetu i powagi dla stanowisk związanych z prawidłowym funkcjonowaniem systemu prawnego. Prokurator Dariusz Furdzik. Zarządzenie: O treści postanowienia poinformować pokrzywdzonych: Wiesława Zoll k.1 Andrzej Zoll k.3 Dariusz Furdzik”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. 4 Ds. 256/13, postanowienie prokuratura

Dariusza Furdzika z dnia 2 października 2013 r.

Postanowienie prokuratora D. Furdzika z dnia 2 października 2013 r. „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego” jest sprzeczne z prawem określonym w art. 60 § 1 k.p.k. oraz z

„Wytycznymi Prokuratora Generalnego w sprawie udziału prokuratora w sprawach o przestępstwa prywatnoskargowe”z dnia 29 października 2012 r., /sygn. akt PG VII G 021/24/12/.

Postanowienie z dnia 02.10.2013 r. dotyczy wyłącznie Andrzeja Zolla w kontekście stanowisk zajmowanych przez niego w przeszłości i na dzień sporządzenia Postanowienia.
Prokurator D. Furdzik wyjaśnił mi, że moim obowiązkiem jest leżące w interesie społecznym: „budowanie autorytetu i powagi dla stanowisk związanych z prawidłowym funkcjonowaniem systemu prawnego.”

Ja myślałem, że jest to przede wszystkim obowiązkiem osób sprawujących urzędy w służbie publicznej.

Co do ścigania za zniesławienie i/lub znieważenie funkcjonariusza publicznego sam Andrzej Zoll takie prezentuje stanowisko w kontekście orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka: „W ocenie Trybunału/Europejskiego Trybunału Praw Człowieka – ZKE/ „[…] Podnoszenie lub rozgłaszanie prawdziwych zarzutów dotyczących osób pełniących funkcje publiczne o takie postępowanie lub właściwości, które mogą narazić je na utratę zaufania potrzebnego do danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności […] jest czynem – niezależnie od intencji sprawcy – ex definitione służącym społecznie uzasadnionemu interesowi (…) Z całą pewnością w przypadku osób pełniących funkcje publiczne tego rodzaju interes uzasadniał będzie przyjęcie szerokich granic krytyki.”

Źródło:Kodeks karny część szczególna, Komentarz do art. 117 – 277 k.k. pod redakcją Andrzeja Zolla 3 wydanie, LEX a Wolters Kluwer business, s. 803

O ile ściganie mnie z oskarżenia publicznego za ścigane z oskarżenia prywatnego zniesławienie i znieważenie Andzreja Zolla życzliwy dla niego prokurator D. Furdzik uzasadnił w opisany wyżej sposób, to w Postanowieniu z dnia 02.10.2013 r. „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego” nie wykazał interesu społecznego w ściganiu mnie z oskarżenia publicznego za zniesławienie i znieważenie wykonującej zawód adwokata Wiesławy Zoll.

Nie wspomniał o niej ani słowem.

Ustawodawca dopuszcza ściganie z oskarżenia publicznego za czyn ścigany z oskarżenia prywatnego wtedy, gdy osoby pokrzywdzone są osobami niedołężnymi, zagubionymi, nie umiejącymi zadbać o własne interesy, przytłoczonymi obawami, że nie podołają trudom procesu lub jeśli wskutek zniesławienia i/lub znieważenia zostało naruszone dobro ogólne.

W przypadku czynu polegającego na zniesławieniu Trybunał Konstytucyjny podał w uzasadnieniu do wyroku z dnia 11 października 2006 r. „Na marginesie należy dodać, że ewentualna odpowiedzialność za przekroczenie granic dozwolonej prawem krytyki osób publicznych oceniana jest na płaszczyźnie zniesławienia (art. 212 k.k.), ściganego w trybie prywatnoskargowym. Oznacza to – przy odrzuceniu zniewagi jako formy wyrażania krytyki – że wszyscy funkcjonariusze publiczni, jak i osoby prywatne są traktowani równo w zakresie ochrony czci i dobrego imienia.”

Źródło: Uzasadnienie do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.10.2006r., P 3/06; OTK Z.U. z 2006r., Nr 9A, poz. 121.

W przypadku prof. dr hab. Andrzeja Zolla Postanowienie prokuratora Dariusza Furdzika jest sprzeczne z w.w. Wytycznymi Prokuratora Generalnego z dnia 29.10.2012 r., w których podano: „(…) 4. Oceniając, czy interes społeczny wymaga objęcia ściganiem z urzędu przestępstwa prywatnoskargowego, prokurator bierze pod uwagę w szczególności:- okoliczności odnoszące się do pokrzywdzonego, w tym zwłaszcza jego zdolność do realizacji uprawnień w zakresie oskarżenia prywatnego, uwzględniając w szczególności nieporadność z uwagi na wiek, chorobę, kalectwo, zależność od sprawcy i szczególnie trudna sytuację życiową;”

Prof. Andrzej Zoll posiadał w październiku 2013 r., gdy prokurator D. Furdzik wydawał Postanowienie „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego”, zdolność do realizacji uprawnień w zakresie oskarżenia prywatnego.

Był wtedy – od listopada 2009 r. – przewodniczącym Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości, której obecnie jest członkiem.

Podkreślić należy, że prof. dr hab. Andrzej Zoll jest między innymi:

byłym prezesem Trybunałem Konstytucyjnym
byłym Rzecznikiem Praw Obywatelskich
byłym przewodniczącym Centrum Legislacji przy Prezesie Rady Ministrów
byłym, przez wiele lat, kierownikiem Katedry Prawa Karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Niedługo po tym, gdy w dniu 27 września 2013 r. Andrzej Zoll złożył zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie przestępstwa jego zniesławienia i znieważenia, „Dziennik Gazeta Prawna” przyznał mu w kwietniu 2014 r. tytuł„prawnika XX- lecia”. Laudację na cześć laureata wygłosił minister sprawiedliwości Marek Biernackii, a listy gratulacyjne przesłali A. Zollowi marszałek Sejmu Ewa Kopacz i Bronisław Komorowski.

Mająca – jak jej małżonek – skłonność do jojczenia, labiedzenia i użalania się nad sobą, gdy jej udowodnić, że kłamie, łże i oszukuje, adw. Wiesława Zoll takie złożyła w maju 2003 r. oświadczenie do akt sprawy Sądu Okręgowego w Krakowie, sygn. XI CR 603/04:

„Powód stosuje metodę pomawiania i szkalowania mojej osoby.

Nie spotkało mnie to przez 37 lat pracy.”

Dowód:Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. akt XI CR 603/04, protokół rozprawy w dniu 21.05.2003r., s. 4,

oświadczenie adw. Wiesławy Zoll

Za Wiesławą Zoll zatem około 40-letni staż w wykonywaniu zawodu adwokata.

W podsumowaniu przedstawionych wyżej faktów wskazać należy, że Andrzej i Wiesława Zoll posiadają wyższe wykształcenie prawnicze, rozległą wiedzę prawniczą oraz kilkudziesięcioletnie doświadczenie zawodowe i życiowe, pozwalające na samodzielne wystąpienie z oskarżeniem prywatnym i gwarantujące prawidłowy tok procesu wszczętego z oskarżenia prywatnego.

Prokurator Dariusz Furdzik postanowił jednak, że mnie będzie ścigał na podstawie złożonych przez nie ustnie zawiadomień z oskarżenia publicznego.

O adw. Wiesławie Zoll nawet nie wspomniał w Postanowieniu z dnia 02.10.2013 r.

Po wydaniu w.w. Postanowienia z dnia 02.10.2013 r. „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego” prokurator D. Furdzik wydał w dniu 19 grudnia 2013 r. Postanowienie o przedstawieniu mi zarzutów – Załącznik 1: „Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód /adres – ZKE/, dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt 4 Ds. 256/13POSTANOWIENIE o przedstawieniu zarzutów

Dariusz Furdzik prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków – Śródmieście Zachód uwzględniając dane zebrane w sprawie sygn. 4 Ds. 256/13 prowadzonej w sprawie o pzrest. z art. 212 § 1 k.k. i inne postanowił przedstawić Zbigniewowi Kękusiowi zarzuty o to, że:

I. W okresie od marca 2007 r. do 18 listopada 2013 r. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w Krakowie, w licznych pismach kierowanych do osób publicznych i różnych instytucji używając obraźliwych słów znieważył Andrzeja Zolla i pomówił go o postępowanie i właściwości, które mogły go poniżyć w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania dla zajmowanego stanowiska i wykonywanego zawodu nauczyciela akademickiego i Przewodniczącego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego – tj. o przest. z art. 212 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II. W okresie od marca 2007 r. do 18 listopada 2013 r. działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w Krakowie, w licznych pismach kierowanych do osób publicznych i różnych instytucji używając obraźliwych słów znieważył Wiesławę Zoll i pomówił ją o postępowanie i właściwości, które mogły ją poniżyć w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania dla zajmowanego stanowiska i wykonywanego zawodu adwokata – tj. o przest. z art. 212 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, Postanowienie prokuratura Dariusza Furdzika z dnia 19 grudnia 2013 r. o przedstawieniu zarzutów – Załącznik 1

Potem, w dniu 10 marca 2014 r. prokurator D. Furdzik sporządził uzasadnienie do w.w. Postanowienia podając – Załącznik 2: „Podstawą przedstawienia podejrzanemu zarzutów stał się zgromadzony w dotychczasowym toku postępowania materiał dowodowy, na który składają się w szczególności kopie pism i dokumentów kierowanych przez podejrzanego do instytucji państwowych oraz zeznania pokrzywdzonych Andrzeja Zolla i Wiesławy Zoll. Wskazany materiał dowodowy uzasadniał dostatecznie podejrzenie popełnienia przez Zbigniewa Kękusia zarzucanych mu przestępstw, dlatego też zgodnie z treścią art. 313 § 1 k.p.k. należało wydać postanowienie o przedstawieniu zarzutów i ogłosić je podejrzanemu. Prokurator Dariusz Furdzik”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, uzasadnienie z dnia 10 marca 2014 r. do Postanowienia prokuratura Dariusza Furdzika z dnia 19 grudnia 2014 r. o przedstawieniu zarzutów –Załącznik 2

Prokurator D. Furdzik i Policja doręczyli mi kilka Wezwań do stawiennictwa na przesłuchanie.

Pierwsze, sporządzone przez prokuratora D. Furdzika odebrałem … po wyznaczonym mi przez niego terminie stawiennictwa. Prokurator D. Furdzik źle policzył dni.

W każdym z kolejnych trzech Wezwań podawano inne kwalifikacje prawne przypisywanych mi zarzutów lub ukrywano przede mną, w jakiej sprawie jestem wzywany.

Gdy zatem w Wezwaniu do stawiennictwa w dniu 3 marca 2014 r. prokurator D. Furdzik ukrył przede mną po raz kolejny, w jakiej sprawie mnie wzywa, w dniu 27 lutego 2014 r. złożyłem do akt sprawy 4 Ds. 256/13 /obecnie 4 Ds. 292/14/ dwa pisma:

Pierwszym złożyłem wniosek o wyłączenie prokuratora D. Furdzika,
Drugim złożyłem usprawiedliwienie niestawiennictwa w dniu 3 marca 2014 r., z powołaniem się na uprzednio złożony wniosek o wyłączenie prokuratora D. Furdzika. Podałem, że stawię się na prawidłowo, w tym zgodnie z prawem określonym w art. 129 § 1 k.p.k. – „W wezwaniu należy oznaczyć organ wysyłający oraz podać, w jakiej sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat i czy jego stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach niestawiennictwa.” – sporządzone i doręczone mi Wezwanie.

W dniu 6 marca 2014 r. o godz. 06:20 zostałem zatrzymany w mieszkaniu mojej prawie 80-letniej matki przez trzech funkcjonariuszy Wydziału Kryminalnego Komendy Miejskiej Policji w Krakowie.

W tym samym czasie, gdy mnie zatrzymano, inna grupa policjantów przeszukiwała w poszukiwaniu mnie mieszkanie zamieszkiwane przez moje dzieci z moją byłą żoną.

Policjanci realizowali polecenia prokuratora Dariusza Furdzika, który wydał w dniu 3 marca 2014 r. dwa Postanowienia:

o powołaniu biegłych sądowych z listy prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, dr. med. Andrzeja Wsołka i lek. med. Kingi Zoła oraz poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym,
o zatrzymaniu mnie przez Policję w dniu 6 marca 2014 r. i przymusowym doprowadzeniu na przesłuchanie i na badania psychiatryczne.

Po zatrzymaniu mnie policjanci nałożyli mi – w obecności matki – na ręce kajdanki i zawieźli mnie na przesłuchanie do Komendy Miejskiej Policji w Krakowie, a następnie na badania psychiatryczne do Poradni Zdrowia Psychicznego w Krakowie przy ul. Olszańskiej 5.

Spotkałem się z jednym z biegłych wyznaczonych przez prokuratora D. Furdzika, dr. med. Andrzejem Wsołkiem. Poinformowałem go – w obecności konwojujących mnie policjantów oraz kobiety obecnej w gabinecie – że nie wyrażam zgody na poddanie mnie badaniom ponieważ:

czyny, za które ściga mnie prokurator D. Furdzik są ścigane z oskarżenia prywatnego,
policjanci, którzy mnie zatrzymali i wręczyli mi w.w. Postanowienia prokuratora D. Furdzika nie doręczyli mi Postanowienia w przedmiocie mojego wniosku z pisma z dnia 27 lutego 2014 r. o wyłączenie prokuratora D. Furdzika, mam zatem prawo założyć, że wniosek ten nie został rozpoznany, a zatem zatrzymanie mnie jest nielegalne.

Jak się potem okazało miałem rację. Mój wniosek z pisma z dnia 27 lutego 2014 r. o wyłączenie prokuratora Dariusza Furdzika został rozpoznany przez Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Zachód Lucynę Czechowicz w dniu 5 marca 2014 r. W okresie od dnia 27 lutego 2014 r. do dnia 5 marca 2014 r. prokurator D. Furdzik był zatem z mocy prawa określonego w art. 47 § 1 k.p.k.ii w zw. z art. 42 § 3 k.p.k.iii wyłączony, wolno mu było wykonywać tylko czynności nie cierpiące zwłoki, a zatem jego w.w. dwa Postanowienia z dnia 3 marca 2014 r. są nielegalne.

Po tym, gdy w dniu 06.03.2014 r. nie wyraziłem zgody na poddanie mnie badaniom, wyjaśniwszy, z jakich przyczyn, biegły A. Wsołek skierował pismo do akt sprawy sygn. 4 Ds. 256/13 /obecnie 4 Ds. 292/14/ Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Zachód pismo z dnia 10 marca 2014 r. o treści: „Kraków, dnia 10 marca 2014 r., Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód Sygn., akt 4 Ds. 256/13 Uprzejmie informuję, że doprowadzony do badania Zbigniew Kękuś odmówił poddania się badaniu. Dr med. Andrzej Wsołek Specjalista psychiatra”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, pismo z dnia 10 marca 2014 r. biegłego sądowego dr. med. Andrzeja Wsołka

Otrzymawszy w.w. pismo dr. A. Wsołka prokurator D. Furdzik skierował pismo z dnia 14 marca 2014 r. do obojga wybranych przez niego biegłych, w którym podał: „4 Ds. 256/13 Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód /adres – ZKE/ Kraków, dnia 14 marca 2014 r.Pani lek. med. biegła Kinga ZołaPan dr med. biegły Andrzej Wsołek

W związku z faktem doprowadzenia podejrzanego w sprawie o sygn. 4 Ds. 256/13 Zbigniewa Kękusia na badanie psychiatryczne przez Policję w dniu 6 marca 2014 r. do Poradni przy ul. Olszańskiej 5 Gabinet Psychoterapii w Krakowie pok. 9b, po wydaniu w dniu 3 marca 2014 postanowienia Prokuratury o powołaniu Państwa w charakterze biegłych celem wydania opinii co do stanu zdrowia psychicznego tego podejrzanego proszę o udzielenie pisemnych informacji dotyczących przeprowadzonych w tym dniu czynności z udziałem podejrzanego, sposobu przeprowadzenia przez Państwa badania zgodnie ze sztuką i wiedzą lekarską dotyczącą opiniowania psychiatrycznego, odpowiedzi udzielanych przez podejrzanego na wstępne pytania, sposobu i charakteru jego zachowania się w czasie pobytu w Poradni, ile czasu ten pobyt trwał.
(…) Nieprawidłowości w prowadzeniu z jego udziałem czynności procesowych, w tym wykonywanych badań przez biegłych mogą mieć zatem istotne znaczenie dla efektywności i skuteczności prowadzonego postępowania. Podejrzany Zbigniew Kękuś został zatrzymany m.in. celem przeprowadzenia z jego udziałem badań przez biegłych lekarzy psychiatrów. Ponowne jego zatrzymanie na tej samej podstawie jest niedopuszczalne. Uchybienia ze strony biegłych w zakresie prawidłowości przeprowadzenia opinii mogą mieć więc poważne skutki procesowe.

Proszę nadto o informacje niezależnie od przypadku Zbigniewa Kękusia, jaka w przypadku odmowy poddania się podejrzanego badaniu jest dalsza metodologia uzyskania opinii w takich przypadkach, czy w takich przypadkach biegli wnioskują o obserwację podejrzanego. Prokurator Dariusz Furdzik”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, pismo z dnia 14 marca 2014

r. prokuratora Dariusza Furdzika do biegłych sądowych Kingi Zoły i dr. Andrzeja Wsołka

W odpowiedzi biegły dr Andrzej Wsołek skierował do akt sprawy sygn. 4 Ds. 256/13 pismo z dnia 25 marca 2014 r.: „Kraków, dnia 25 marca 2014 r. Prokuratura Rejonowa Kraków – Śródmieście Zachód Sygn. akt: 4 Ds. 256/13

W odpowiedzi na pismo z dnia 14 marca 2014 r. uprzejmie informuję, że Zbigniew Kękuś rozmawiał z jednym z biegłych (przed przybyciem drugiego). W rozmowie kategorycznie i kilkakrotnie odmówił poddania się badaniu psychiatrycznemu. Konsekwentnie odmawiał odpowiedzi na pytania biegłego. Snuł rozważania na tematy prawne,kwestionując zasadność prowadzenia przeciw niemu sprawy przez Prokuratora a nie z oskarżenia prywatnego. Wypowiadał także inne pretensje do organu prokuratorskiego. Nie reagował na uwagi biegłego, że nie jest to przedmiotem badania psychiatrycznego.

Ten kontakt ze Zbigniewem Kękusiem trwał około 10 minut. Badanie przerwano zalecając konwojowi zaczekanie na korytarzu na przybycie biegłej Kingi Zoły. Po upływie około 10 minut biegły podjął decyzję o zaniechaniu podjęcia ponownie próby badania Zbigniewa Kękusia ze względu na jego postawę w kontakcie z jednym biegłym. Opierając się na pamięci stwierdzić mogę, że jak mi się wydaje konwój ze Zbigniewem Kękusiem przybył do badania przed właściwym czasem, tj. przed godziną 10:00, a nawet przed godziną 9.30, stąd wynikała nieobecność drugiego biegłego.

Procedurą stosowaną w stosunku do osób, które odmawiają poddania się badaniu jest nakłonienie takiej osoby przez organ powołujący biegłych do poddania się badaniu, co często jest skuteczne.

W innych przypadkach, gdy nie ma istotnych podejrzeń co do występowania zaburzeń psychicznych u osoby mającej być badaną, to z badania się rezygnuje. W razie bezwzględnej potrzeby przeprowadzenia badania, biegli wobec braku kontaktu z osobą badaną, wnioskują o obserwację sądowo-psychiatryczną. Andrzej Wsołek Specjalista psychiatra.”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. 4 Ds. 256/13, pismo biegłego sądowego dr.

Andrzeja Wsołka z dnia 25 marca 2014 r.

Mimo zacytowanego wyżej stanowiska biegłego dr. A. Wsołka: „W innych przypadkach, gdy nie ma istotnych podejrzeń co do występowania zaburzeń psychicznych u osoby mającej być badaną, to z badania się rezygnuje. W razie bezwzględnej potrzeby przeprowadzenia badania, biegli wobec braku kontaktu z osobą badaną, wnioskują o obserwację sądowo-psychiatryczną. Andrzej Wsołek Specjalista psychiatra.”, którym biegły opisał procedurę, którą zastosował w moim przypadku, tj.:

przerwał badanie mnie w dniu 06.03.2014 r. – „Ten kontakt ze Zbigniewem Kękusiem trwał około 10 minut. Badanie przerwano (…)”, a następnie zrezygnował z niego,
nie wnioskował o poddanie mnie obserwacji sądowo-psychiatrycznej,

prokurator Dariusz Furdzik uznał, że… ja jednak mogę być niepoczytalny od marca 2007 r. i na tej podstawie wydał w dniu 24 kwietnia 2014 r. Postanowienie o umorzeniu dochodzenia.

W uzasadnieniu podał – Załącznik 3: „W niniejszej sprawie prawny brak możliwości skierowania podejrzanego na obserwację psychiatryczną skutkuje jednak niemożnością wnioskowania co do jego stanu zdrowia psychicznego w czasie popełniania zarzuconych mu czynów.To z kolei uniemożliwia stwierdzenie, czy w czasie ich popełnienia Zbigniew Kękuś miał zdolność rozpoznania ich znaczenia w zakresie wszystkich znamion i pokierowania swoim postępowaniem.Okoliczności te nie dają się ustalić w drodze innych dowodów, stąd też nie można kategorycznie stwierdzić, że podejrzany był poczytalny w chwili popełnienia zarzuconych mu występków, a tym samym, iż można mu przypisać winę. Nie sposób więc rozstrzygać bez żadnych wątpliwości o spełnieniu przez podejrzanego znamion strony podmiotowej zarzuconych mu czynów.

W związku z tym postanowiono umorzyć dochodzenie na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. wobec stwierdzenia braku wszystkich znamion czynu zabronionego, które można by przypisać podejrzanemu. W tym przypadku obiektywnie zaistniałe czyny, wobec braku prawnych możliwości, nie poddają się wartościowaniu z punktu widzenia wszystkich znamion zarzuconych podejrzanemu występków, w tym w zakresie określenia jego stosunku psychicznego do tych czynów. Prokurator Dariusz Furdzik”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, postanowienie prokuratora Dariusza Furdzika z dnia 24 kwietnia 2014 r. o umorzeniu dochodzenia – Załącznik 3

Zaskarżyłem w.w. Postanowienie z dnia 24.04.2014 r. podając w uzasadnieniu, że prokurator D. Furdzik:

w przypadku adw. Wiesławy Zoll niedopełnił obowiązku określonego w art. 60 k.p.k., tj. nie wykazał, że leży w interesie społecznym ściganie mnie z oskarżenia publicznego za jej ścigane z oskarżenia publicznego zniesławienie i znieważenie,
w przypadku Andrzeja Zolla i Wiesławy Zoll wydał Postanowienie z dnia 02.10.2013 r. „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego.” w sprzeczności z „Wytycznymi Prokuratora Generalnego w sprawie udziału prokuratora w sprawach o przestępstwa prywatnoskargowe”, z dnia 29 października 2012 r.

W dniu 21 października 2014 r. sędzia Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Wydział II Karny Małgorzata Rokosz wydała Postanowienie, którym oddaliła mój zarzut podając – Załącznik 4: „Nieuzasadnione są natomiast zarzuty podejrzanego odnoszące się do, jego zdaniem, niezasadnego skorzystania przez Prokuratora z możliwości przewidzianych przez art. 60 § 1 k.p.k. Prokurator w postanowieniu z dnia 2 października 2013 roku o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego wskazał zarówno podstawę prawną, jak okoliczności odnoszące się do czynów będących przedmiotem postępowania uzasadniające podjęcie takiej decyzji procesowej.”

Dowód: Prokuratura Rejonowa dla Krakowa Śródmieścia Zachód, sygn. akt 4 Ds. 292/14 /uprzednio 4 Ds. 256/13/

Postanowieniesędzi Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie Wydział II Karny, Małgorzaty Rokosz z dnia 21 października 2014 r., sygn. II K 700/14/S – Załącznik 4

Sędzia Małgorzata Rokosz uchyliła jednak Postanowienie prokuratora D. Furdzika z dnia 24.04.2014 r. podając w uzasadnieniu – Załącznik 4: „(…) Przede wszystkim jednak przed podjęciem merytorycznej decyzji konieczne jest bowiem uzupełnienia zgromadzonego materiału dowodowego po pierwsze poprzez uzyskanie stanowiska, stosownie do treści art. 202 k.p.k. i art. 203 k.p.k. dwóch biegłych psychiatrów, czy możliwe jest wydanie opinii sądowo-psychiatrycznej odpowiadającej na pytania postawione w postanowieniu z dnia 3 marca 2014 roku, a jeżeli nie, co jest tego powodem i, czy biegli w takiej sytuacji wnioskują o zgromadzenie dodatkowych dowodów dotyczących stanu zdrowia osoby badanej, czy też poddanie podejrzanego obserwacji w zakładzie leczniczym. Gdyby zaistniała sytuacja zgłoszenia konieczności obserwacji w zakładzie leczniczym, to zadecydować, winien o tym Sąd rozpoznając stosowny wniosek Prokuratora i uwzględniając, m.in. okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. W wypadku zgłoszenia przez biegłych konieczności obserwacji podejrzanego Sąd rozpoznając wniosek Prokuratora ustala po pierwsze, czy istnieje wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego zarzucanych mu czynów, jak również rozważając zasadność umieszczenia podejrzanego na obserwacji psychiatrycznej ustala stopień społecznej szkodliwości zarzucanego czynu oraz rozważa, czy istnieje wysokie prawdopodobieństwo orzeczenia w stosunku do takiej osoby kary o charakterze izolacyjnym. Nawet w przypadku uwzględnienia zagrożenia ustawowego za czyny zarzucane w niniejszym postępowaniu podejrzanemu, może on również w trakcie takiego postępowania złożyć oświadczenie odnośnie tego, czy wyraża zgodę na badanie psychiatryczne połączenie z obserwacją w zakładzie leczniczym.
Dowód: Prokuratura Rejonowa dla Krakowa Śródmieścia Zachód, sygn. akt 4 Ds. 292/14 /uprzednio 4 Ds. 256/13/

Postanowieniesędzi Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie Wydział II Karny, Małgorzaty Rokosz z dnia 21 października 2014 r., sygn. II K 700/14/S – Załącznik 4

Sędzia Małgorzata Rokosz najwyraźniej nie zapoznała się przed wydaniem zacytowanego wyżej stanowiska z Postanowienia z dnia 21.10.2014 r. z aktami sprawy rozpoznawanej przez prokuratora Dariusza Furdzika. Przecież:

w piśmie z dnia 14 marca 2014 r. do biegłego sądowego dr. A. Wsołka prokurator D. Furdzik podał: „Podejrzany Zbigniew Kękuś został zatrzymany m.in. celem przeprowadzenia z jego udziałem badań przez biegłych lekarzy psychiatrów. Ponowne jego zatrzymanie na tej samej podstawie jest niedopuszczalne.”
w piśmie z dnia 25 marca 2014 r. biegły A. Wsołek podał: „(…) W innych przypadkach, gdy nie ma istotnych podejrzeń co do występowania zaburzeń psychicznych u osoby mającej być badaną, to z badania się rezygnuje. W razie bezwzględnej potrzeby przeprowadzenia badania, biegli wobec braku kontaktu z osobą badaną, wnioskują o obserwację sądowo-psychiatryczną. Andrzej Wsołek Specjalista psychiatra.”

w Postanowieniu z dnia 24 kwietnia 2014 r. o umorzeniu dochodzenia prokurator Dariusz Furdzik podał – Załącznik 3: „W niniejszej sprawie prawny brak możliwości skierowania podejrzanego na obserwację psychiatryczną (…).”
biegły dr A. Wsołek wyjaśnił w piśmie z dnia 25 marca 2014 r., dlaczego ja odmówiłem poddania się badaniom doprowadzony na nie w dniu 6 marca 2014 r. pod przymusem przez Policję: „W rozmowie kategorycznie i kilkakrotnie odmówił poddania się badaniu psychiatrycznemu. Konsekwentnie odmawiał odpowiedzi na pytania biegłego. Snuł rozważania na tematy prawne, kwestionując zasadność prowadzenia przeciw niemu sprawy przez Prokuratora a nie z oskarżenia prywatnego.”

Z czego oczywisty wnioski, że jeśli ja nie stawię się – z podanej wyżej przyczyny – na badania psychiatryczne wyznaczone przez prokuratora D. Furdzika, a prokuratorowi D. Furdzikowi nie wolno – „Ponowne jego /mnie – ZKE/zatrzymanie na tej samej podstawie jest niedopuszczalne.” -wydać Policji ponownego nakazu zatrzymania mnie i doprowadzenia pod przymusem na badania psychiatryczne, to – co oczywiste – biegli sądowi nie przedstawią prokuratorowi D. Furdzikowi innych wniosków ponad te, które raz już przedstawił biegły dr Andrzej Wsołek w w.w. piśmie z dnia 25 marca 2014 r.

Aż dziw, że nie wpadła na to sędzia Małgorzata Rokosz, której ustawodawca przedstawił przecież wymóg posiadania zdolności do prawidłowego rozumowania:

„Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.”

Artykuł 7 Kodeksu postępowania karnego

Niestety śledczy Dariusz Furdzik, który też się ćwiczy dzień w dzień w prawidłowym rozumowaniu także nie wpadł na tą przecież „oczywistą oczywistość” i stosując się do wskazań sędzi Małgorzaty Rokosz kieruje do mnie kolejne Wezwania do stawiennictwa na badania psychiatryczne.

W przypadku pierwszego wyznaczył mi termin stawiennictwa – jak to prokurator Furdzik – kilka dni przed terminem, w którym – w zgodzie z prawem – odebrałem przesyłkę listową poleconą zawierającą Wezwanie. W Wezwaniu podał termin badań 29 stycznia 2015 r., a ja odebrałem zawierającą je przesyłkę w dniu 2 lutego 2015 r.

Prokurator Dariusz Furdzik nawet na własnych błędach się nie uczy…

Trzeba go skarcić, wtedy zaczyna myśleć.

Ponieważ z powodu notorycznego wyznaczenia mi niemożliwych dla mnie do realizacji terminów stawiennictwa złożyłem skargę na niego, przed sporządzeniem kolejnego Wezwania prokurator D. Furdzik już pomyślał i w Wezwaniu z dnia 4 lutego 2015 r. podał – Załącznik 5: „Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód w Krakowie /adres – ZKE/ Sygn. akt 4 Ds/292/14 Kraków, dnia 4 lutego 2015 r. Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ WEZWANIE Termin dnia: 05.03.2015 r. Wzywa się Pana do osobistego stawiennictwa w dniu 5 marca 2015 r. o godz. 10:00 na badania psychiatryczne w Gabinecie Psychoterapii w Krakowie przy ul. Olszańskiej 5 pokój nr 9 B jako podejrzanego w sprawie sygn. akt 4 Ds./292/14 przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi podejrz. o przestępsto z art. 212 § 1 kk i art. 216 § 1 kk zw. z art. 11 § 2 kk zw. z art. 12 kk.
Wezwany powinien posiadać przy sobie dowód osobisty lub inny ważny dokument stwierdzający jego tożsamość.”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. 4 Ds. 292/14, uprzednio 4 Ds. 256/13,

Wezwanie z dnia 14 stycznia 2015 r. – Załącznik 5

Stawię się na to Wezwanie pod warunkiem przedstawionym na str. 10 niniejszego pisma.

Prokurator Dariusz Furdzik jest osobą o nieskazitelnym charakterze. Posiadanie takowego charakteru stawia ustawodawca przed każdym prokuratorem:

„Prokuratorem może być powołany ten, kto (…) 2. jest nieskazitelnego charakteru.”

Artykuł 14.1. ustawy o prokuraturze z dnia 20 czerwca 1985 r.

.

Nieskazitelny to:

„Nieskazitelny” – «taki, któremu nie można nic zarzucić; nieposzlakowany; szlachetny, prawy, uczciwy»

Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 533

Nie oczekuję szlachetności. Ale sposobowi rozpoznawania przez prokuratora Dariusza Furdzika sprawy przeciwko mnie wiele można zarzucić. Nie ma nic wspólnego z przyzwoitością, nie mówiąc o prawości i uczciwości.

Otóż ścigając mnie, w tym wydając Policji nakazy poszukiwania mnie w mieszkaniach mojej matki oraz moich dzieci, żeby mnie tam zatrzymano, celem doprowadzenia pod przymusem na badania psychiatryczne, czy też jak obecnie, kierując do mnie kolejne Wezwania do stawiennictwa na badania psychiatryczne, prokurator Dariusz Furdzik ukrywa przede mną dokumenty poświadczające oczywiste i rażące przez niego samego naruszanie prawa, popełnienie przestępstwa niedopełnienia obowiązków, przekroczenia uprawnień i działania na szkodę mojego interesu prywatnego, a nawet na szkodę interesu publicznego.

Broni się przed ich doręczeniem mi nieporadnie, nieudolnie, infantylnie.

Od kilku tygodni składam wnioski, żeby mi wydał kserokopie

„Przeglądu Akt,” karta 1,
Postanowienia z dnia 2 października 2013 r. o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego,

Prokurator Furdzik wydał dwa identycznej treści Postanowienia, z dnia 12 stycznia 2015 r. oraz z dnia 16 stycznia 2015 r. Podał w nich, jak w Postanowieniu z dnia 12.01.2015 r. – Załącznik 6: „Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód /adres – ZKE/ 4 Ds. 292/14 Kraków, dnia 12 stycznia 2015 r. ZARZĄDZENIE o odmowie udostępnienia odpisów dokumentów z akt sprawy
Dariusz Furdzik – prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Zachód w Krakowie po rozpoznaniu wniosku podejrzanego Zbigniewa Kękusia o udostępnienie odpisu dokumentów z akt sprawy w postaci postanowienia z dnia 2 października 2014 r. o objęciu ściganiem czynów prywatnoskargowych oraz przeglądu akt sprawy o sygn. 4 Ds. 292/14 (poprzednio 4 Ds. 256/13) zarządził odmówić podejrzanemu Zbigniewowi Kękusiowi udostępnienia odpisów dokumentów w postaci postanowienia z dnia 2 października 2013 r. o objęciu ściganiem czynów prywatnoskargowych oraz przeglądu akt sprawy o sygn. 4 Ds. 292/14 (poprzednio 4 Ds. 256/13).
Uzasadnienie
Pod nadzorem Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Zachód w Krakowie prowadzone jest dochodzenie sygn. 4 Ds. 292/14 (poprzednio 4 Ds. 256/13) w sprawie przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi podejrzanemu o przest. z art. 212 § 1 k.k. i art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
Podejrzany Zbigniew Kękuś złożył wniosek o udostępnienie odpisu dokumentów z akt sprawy w postaci postanowienia z dnia 2 października 2013 r. o objęciu ściganiem czynów prywatnoskargowych oraz przeglądu akt sprawy.
Wniosek podejrzanego nie może zostać uwzględniony.Powielenie kart postępowania przygotowawczego na obecnym jego etapie a następnie przekazywanie ich podejrzanemu jest niezasadne i może mieć negatywny wpływ na czynności podejmowane w sprawie. Z aktami postępowania karnego podejrzany będzie miał możliwość zapoznania się w trakcie czynności procesowej zaznajomienia po jego zakończeniu.Ponadto stwierdzić należy, iż sam przegląd akt postępowania nie jest dokumentem stanowiącym materiał dowodowy prowadzonego dochodzenia. Prokurator Dariusz Furdzik”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt4 Ds. 292/14, /uprzednio 4 Ds. 256/13/,

Zarządzenie prokuratora Dariusza Furdzika z dnia 12 stycznia 2015 r. – Załącznik 6

W dniu 16 stycznia 2015 r. prokurator D. Furdzik wydał Postanowienie o identycznej treści – Załącznik 7:

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt4 Ds. 292/14, /uprzednio 4 Ds. 256/13/,

Zarządzenie prokuratora Dariusza Furdzika z dnia 16 stycznia 2015 r. – Załącznik 7

Skoro doręczył mi prokurator D. Furdzik Postanowienie z dnia 19 grudnia 2013 r. o przedstawieniu mi zarzutów /Załącznik 1/ oraz Uzasadnienie z dnia 10 marca 2015 r. do Postanowienia z dnia 19.12.2013 r. o przedstawieniu mi zarzutów /Załącznik 1/, to dlaczego nie chce mi doręczyć kopii w.w. dokumentów?
Tym bardziej, że sam poświadcza, iż Przegląd akt nie jest dokumentem stanowiącym materiał dowodowy?

Dlaczego usprawiedliwia się, że – Załącznik 6, Załącznik 7: „Powielenie kart postępowania przygotowawczego na obecnym jego etapie a następnie przekazywanie ich podejrzanemu jest niezasadne i może mieć negatywny wpływ na czynności podejmowane w sprawie.”

Jaki może mieć negatywny wpływ na czynności procesowe wydanie mi kserokopii Przeglądu akt /karta 1/, który nie jest dokumentem?

Żaden.

Jest to przecież sporządzony w ujęciu chronologicznym wykaz dokumentów znajdujących się w aktach sprawy.

Jaki może mieć negatywny wpływ na czynności procesowe wydanie mi kserokopii Postanowienia z dnia 2 października 2013 r. „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego”.

Żaden.

Jest to sporządzony przez prokuratora D. Furdzika dokument, na podstawie którego ten ściga mnie z oskarżenia publicznego za czyny ścigane z oskarżenia prywatnego.

Dlaczego zatem prokurator Dariusz Furdzik wzbrania się przed wydaniem mi kserokopii wyżej wymienionych zasłaniając się … dobrem prowadzonego przez niego postępowania?
Dlatego, że:

„Przegląd akt”, karta 1, jest dowodem, że do akt sprawy wcześniej złożono moje pismo z dnia 27 lutego 2014 r. /karty 61 – 64/ zawierające usprawiedliwienie mojego niestawiennictwa na Wezwanie w dniu 3 marca 2014 r., z powołaniem się na złożony tego samego dnia innym pismem wniosek o wyłączenie prokuratora D. Furdzika, niż Postanowienia z dnia 3 marca 2014 r. o powołaniu biegłych i poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym /karta 83/ oraz o zatrzymaniu mnie przez Policję w dniu 6 marca 2014 r. i doprowadzeniu pod przymusem na przesłuchanie i na badania psychiatryczne /karty 74 – 75/. „Przegląd akt”, karta 1, jest zatem dowodem poświadczającym, że zanim wydał w.w. Postanowienia z dnia 3 marca 2014 r., prokurator D. Furdzik wiedział o złożonym przeze mnie pismem z dnia 27 lutego 2014 r. wniosku o jego wyłączenie. Załącznikiem 1 do w.w. pisma zawierającego usprawiedliwienie mojego niestawiennictwa było złożone tego samego dnia pismo zawierające wniosek o wyłącznie prokuratora D. Furdzika /karta 64/, nie wiedzieć czemu umieszczone w aktach sprawy dopiero po wydaniu przez D. Furdzika w.w. Postanowień z dnia 3 marca 2014 r.
„Przegląd akt” karta 1, jest zatem dowodem poświadczającym, że Postanowienia prokuratora D. Furdzika z dnia 3 marca 2014 r. są … nielegalne, że wydając je naruszył prawo określone w art. 47 § 1 k.p.k.iv w zw. z art. 42 § 3 k.p.k.
Postanowienie z dnia 02.10.2013 r. „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego”, stanowi dowód poświadczający, że prokurator Dariusz Furdzik wydał je:
z rażącym naruszeniem prawa określonego w art. 60 k.p.k.,
w sprzeczności z Wytycznymi Prokuratora Generalnego z dnia 29.10.2012 r., /sygn. akt PG VII G 021/24/12/ w sprawie udziału prokuratora w sprawach o przestępstwa prywatnoskargowe

Pozbawiając mnie – celem ukrycia, że sam naruszył prawo – możności skorzystania z prawa określonego w:

art. 51.3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej: „Każdy ma prawo dostępu do dotyczących go urzędowych dokumentów i zbiorów danych. Ograniczenie tego prawa może określić ustawa.”
art. 156 § 5 Kodeksu postępowania karnego: „Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w toku postępowania przygotowawczego stronom, obrońcom, pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta,umożliwia sporządzanie odpisów i kserokopii oraz wydaje odpłatnie uwierzytelnione odpisy lub kserokopie tylko za zgodą prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Za zgodą prokuratora akta w toku postępowania przygotowawczego mogą być w wyjątkowych wypadkach udostępnione innym osobom.”

prokurator Dariusz Furdzik wzywa mnie do stawiennictwa na badania psychiatryczne.

Wskazać należy, że po tym, gdy mnie wezwał nieprawidłowo do stawiennictwa na badania w dniu 29 stycznia 2015 r., skierowanym przez niego pismem z dnia 3 lutego 2015 r. złożyłem: „Dariusz Furdzik Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód /adres – ZKE/ Dotyczy: Wniosek o zobowiązanie wyznaczonego mi obrońcy z urzędu, Pani adw. Eweliny Słabosz, do uczestnictwa w moich, wyznaczonych przez adresata niniejszego pisma badaniach psychiatrycznych.”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt4 Ds. 292/14, /uprzednio 4 Ds. 256/13/,

pismo Z. Kękusia z dnia 3 lutego 2015 r. do prokuratora D. Furdzika

Wskazać należy, że art. 42.2 Konstytucji stanowi: „Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wybrać obrońcę lubna zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu.”

Na podstawie zacytowanego wyżej prawa:

Trybunał Konstytucyjny orzekł wyrokiem z dnia 17 lutego 2004 r., Sygn. akt SK 39/02, OTK 2004, Nr 2 poz. 7 – „Konstytucyjne prawo do obrony należy rozumieć szeroko, jest ono bowiem nietylko fundamentalną zasadą procesu karnego, ale też elementarnym standardemdemokratycznego państwa prawnego. Prawo to przysługuje każdemu od chwili wszczęciaprzeciwko niemu postępowania karnego (w praktyce od chwili przedstawienia zarzutów).”
Sąd Najwyższy podał w uchwale z dnia 20 września 2007 r., I KZP 26/07, Prok. i Pr., 2007, Nr 12 – „(…) Stwierdzić należy, że prawo do obrony jest fundamentalnym prawem obywatelskim gwarantowanym Konstytucją R. P. oraz przepisami konwencji międzynarodowych, które Polska podpisała i ratyfikowała, a które przez to stały się częścią wewnętrznego porządku prawnego (art. 8 ust. 2 Konstytucji R. P.). Przepis art. 42 ust. 2 Konstytucji R. P. gwarantuje każdemu przeciwko komu jest prowadzone postępowanie karne prawo do obrony, we wszystkich stadiach tego postępowania. W piśmiennictwie podkreśla się doniosłość tego uprawnienia, które w istocie swej jest ,,prawem do ochrony jednostki przed wszelkimi ingerencjami w sferę wolności i praw, jakim zagraża bądź ze swej natury powoduje proces karny. Jest to zatem prawo do obrony człowieka, a nie jego roli czy statusu w procesie karnym.”

Mam zatem prawo żądać, by w moich badaniach psychiatrycznych uczestniczył mój obrońca.

Obrońcę z urzędu, adw. Ewelinę Słabosz wyznaczyła mi Zarządzeniem z dnia 13 marca 2014 r. przewodnicząca Wydziału II Karnego Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Beata Donhöffner-Grodzicka na wniosek prokuratora Dariusza Furdzika po tym, gdy mnie uznał za niepoczytalnego.

Wezwanie dla mnie do stawiennictwa na badania psychiatryczne w dniu 5 marca 2015 r. prokurator D. Furdzik sporządził w dniu 4 lutego 2015 r. /Załącznik 5/, tj. dzień po tym, gdy ja złożyłem w.w. wniosek „o zobowiązanie wyznaczonego mi obrońcy z urzędu, Pani adw. Eweliny Słabosz, do uczestnictwa w moich, wyznaczonych przez adresata niniejszego pisma badaniach psychiatrycznych.”

pismem z dnia 3 lutego 2015 r.

W Wezwaniu z dnia 04.02.2015 r. prokurator D. Furdzik nie podał, że kieruje jego kopię do adw. Eweliny Słabosz – Załącznik 5.

Rozumiem, że wysłał do niej odrębne Wezwanie.

Mam nadzieję, że wydanie mi jego kserokopii nie zostanie uznane za niezasadne i mogące mieć negatywny wpływ na czynności podejmowane w sprawie przeciwko mnie.

Podobnie, jak za niezasadne i mogące mieć negatywny wpływ na czynności podejmowane w sprawie nie może zostać uznane wydanie mi kserokopii:

pisma z dnia 14 marca 2014 r. prokuratora D. Furdzika do biegłych sądowych dr. med. A. Wsołka i lek. med. Kingi Zoły, w którym prokurator D. Furdzik poświadcza, że: „Podejrzany Zbigniew Kękuś został zatrzymany m.in. celem przeprowadzenia z jego udziałem badań przez biegłych lekarzy psychiatrów. Ponowne jego zatrzymanie na tej samej podstawie jest niedopuszczalne.”
pisma biegłego dr. A. Wsołka z dnia 25 marca 2014 r., w którym ten podał między innymi: „Ten kontakt ze Zbigniewem Kękusiem trwał około 10 minut. Badanie przerwano (…). W innych przypadkach, gdy nie ma istotnych podejrzeń co do występowania zaburzeń psychicznych u osoby mającej być badaną, to z badania się rezygnuje. W razie bezwzględnej potrzeby przeprowadzenia badania, biegli wobec braku kontaktu z osobą badaną, wnioskują o obserwację sądowo-psychiatryczną.”

Te pisma poświadczają tylko, że:

doprowadzony przez Policję w dniu 6 marca 2014 r. na spotkanie z biegłym dr. med. A. Wsołkiem zostałem przez niego poddany badaniu,
biegły nie nabrał istotnych podejrzeń co do występowania u mnie zaburzeń psychicznych i nie wnioskuje o poddanie mnie obserwacji psychiatrycznej,
prokuratorowi Dariuszowi Furdzikowi nie wolno – bo to niedopuszczalne – wydać Policji ponownego nakazu zatrzymania mnie i doprowadzenia pod przymusem na badania psychiatryczne.

Co do stanowiska biegłego dr. med. Andrzejka Wsołka wskazać należy, że z całą pewnością w pełni przekonany co do słuszności zacytowanego wyżej stanowiska przekazał je w piśmie z dnia 25 marca 2014 r.

W doręczonym także biegłym Postanowieniu z dnia 3 marca 2014 r. o powołaniu biegłych sądowych i poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym, prokurator D. Furdzik udzielił dr. med. A. Wsołkowi i lek. med. Kindze Zole pouczenia – Załącznik 8: „W związku z treścią z art. 197 § 3 i art. 190 § 1 k.p.k. uprzedza się, że za wydanie niezgodnej z prawdą opinii grozi odpowiedzialność karna z art. 233 § 4 k.k. (kara pozbawienia wolności do lat 3).(…) Prokurator Dariusz Furdzik”
Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, postanowienie prokuratora

Dariusza Furdzika z dnia 3 marca 2014 r. o powołaniu biegłych – Załącznik 8

xxx

Prokurator Dariusz Furdzik pozbawiając mnie możności skorzystania z konstytucyjnego i ustawowego prawa dostępu do dotyczących mnie dokumentów odmawia mi wydania kserokopii dokumentów, których wydanie mi z całą pewnością nie będzie mieć… najmniejszego wpływu na czynności podejmowane w sprawie przeciwko mnie.

Ustawodawca przewidział takie – „samoobrony” prokuratora, który narusza prawo – sytuacje i wyposażył przełożonego prokuratora Dariusza Furdzika w prawo określone w:

art. 8a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze: „1. Prokurator bezpośrednio przełożony uprawniony jest do zmiany lub uchylenia decyzji prokuratora podległego. Zmiana lub uchylenie decyzji wymaga formy pisemnej i jest włączana do akt sprawy.”
art. 326 § 3 Kodeksu postępowania karnego: „(…) Z tytułu sprawowanego nadzoru prokurator może w szczególności: (…) 3) uczestniczyć w czynnościach dokonywanych przez prowadzących postępowanie,osobiście je przeprowadzać albo przejąć sprawę do swego prowadzenia, 4) wydawać postanowienia, zarządzenia lub polecenia oraz zmieniać i uchylać postanowienia i zarządzenia wydane przez prowadzącego postępowanie.”

Pozbawiając mnie możności skorzystania z prawa określonego w art. 51.3 Konstytucji i w art. 156 § 5 k.p.k. celem ukrycia dowodów naruszenia prawa, prokurator Dariusz Furdzik wydał już Policji raz skutecznie nakaz zatrzymania mnie i doprowadzenia pod przymusem na badania psychiatryczne oraz kieruje do mnie kolejne Wezwania do stawiennictwa na takie badania.

Wskazać zatem należy, że:

artykuł 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi:„Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.”
artykuł 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej: „Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.”
artykuł 32.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi: „Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.”

W związku z powyższym uprzejmie informuję, że stawię się na badania psychiatryczne wyznaczone przez prokuratora Dariusza Furdzika na dzień 5 marca 2015 r., pod warunkiem, że podczas dyżuru w dniu 4 marca 2015 r. Prokurator Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia Zachód wyda mi kserokopie, z pieczęcią poświadczającą za zgodność z oryginałem na każdej ze stron, dokumentów, których wydanie mi z całą pewnością nie będzie mieć negatywnego wpływu na czynności podejmowane w sprawie przeciwko mnie, tj.:

„Przeglądu Akt,” karta 1,
Postanowienia z dnia 2 października 2013 r. „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego”,
Pisma prokuratora Dariusza Furdzika z dnia 14 marca 2014 r. do biegłych z listy prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie lekarzy psychiatrów dr. med. Andrzeja Wsołka i lek. med. Kingi Zoły – patrz: str. 5,
Pisma dr. med. Andrzeja Wsołka z dnia 25 marca 2014 r. – patrz: str. 5,
Kopii Wezwania prokuratora referenta w sprawie 4 Ds. 292/14 /uprzednio 4 Ds. 256/13/ Dariusza Furdzika dla wyznaczonego mi przez Sąd na jego wniosek obrońcy z urzędu adw. Eweliny Słabosz do stawiennictwa na moje badania psychiatryczne w dniu 5 marca 2015 r.

Podkreślić należy, że wydanie mi kserokopii Postanowienia z dnia 2 października 2013 r. „o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego” stanowi spełnienie przez nieskazitelnego charakteru Prokuratora Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia Zachód wymogu… minimum przyzwoitości, prawości i uczciwości skoro podwładny Prokuratora Rejonowego prokurator Dariusz Furdzik nie tylko ściga mnie na podstawie tego Postanowienia z oskarżenia publicznego za czyny ścigane z oskarżenia prywatnego, ale ukrywając je przede mną kieruje mnie na badania psychiatryczne.

Wydanie mi kserokopii tego Postanowienia jest także społecznym obowiązkiem przełożonej prokuratora D. Furdzika. Wszak na jego podstawie prokurator D. Furdzik ściga mnie za wyżej wymienione czyny w interesie społecznym, angażując w realizowane przez niego działania zasoby społeczne.

W związku z powyższym wnoszę i informuję, jak na wstępie.

dr Zbigniew Kękuś

Załączniki:

Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, Postanowienie prokuratura Dariusza Furdzika z dnia 19 grudnia 2013 r. o przedstawieniu zarzutów
Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, uzasadnienie z dnia 10 marca 2014 r. do Postanowienia prokuratura Dariusza Furdzika z dnia 19 grudnia 2014 r. o przedstawieniu zarzutów
Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, postanowienie prokuratora Dariusza Furdzika z dnia 24 kwietnia 2014 r. o umorzeniu dochodzenia
Prokuratura Rejonowa dla Krakowa Śródmieścia Zachód, sygn. akt 4 Ds. 292/14 /uprzednio 4 Ds. 256/13/ Postanowieniesędzi Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie Wydział II Karny, Małgorzaty Rokosz z dnia 21 października 2014 r., sygn. II K 700/14/S
Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. 4 Ds. 292/14, uprzednio 4 Ds. 256/13, Wezwanie z dnia 14 stycznia 2015 r.
Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt4 Ds. 292/14, /uprzednio 4 Ds. 256/13/, Zarządzenie prokuratora Dariusza Furdzika z dnia 12 stycznia 2015 r.
Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt4 Ds. 292/14, /uprzednio 4 Ds. 256/13/, Zarządzenie prokuratora Dariusza Furdzika z dnia 16 stycznia 2015 r.
Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Zachód, sygn. akt 4 Ds. 256/13, postanowienie prokuratora Dariusza Furdzika z dnia 3 marca 2014 r. o powołaniu biegłych

i„– Aby zrozumieć, dlaczego jest postacią szczególną, nie wystarczy wymienienie tych zasług i tytułów. Konieczna jest chwila refleksji, aby zrozumieć, jak ważna dla rozwoju kraju była postawa i zestaw wartości, które reprezentuje profesor Zoll” – Minister sprawiedliwości Marek Biernacki, laudacja na cześć prof. dr hab. Andrzeja Zolla, uroczystość nadania prof. dr hab. Andrzejowi Zollowi przez „Dziennik Gazetę Prawną” tytułu „prawnika XX-lecia”; Źródło: http://prawo.gazetaprawna.pl/artykuly/791157,zlote-paragrafy-2014-andrzej-zoll-prawnikiem-xx-lecia.html

ii Artykuł 47 § 1 Kodeksu postępowania karnego: „Przepisy art. 40 § 1 pkt 1-4, 6 i 10, § 2 oraz art. 41 i 42 stosuje się odpowiednio do prokuratora, innych osób prowadzących postępowanie przygotowawcze oraz innych oskarżycieli publicznych.”

iii Artykuł 42 § 3 Kodeksu postępowania karnego: „Sędzia, co do którego zgłoszono wniosek o wyłączenie na podstawie art. 41, może złożyć do akt stosowne oświadczenie na piśmie i powstrzymuje się od udziału w sprawie; jest jednak obowiązany przedsięwziąć czynności nie cierpiące zwłoki.”

iv Artykuł 47 § 1 Kodeksu postępowania karnego: „Przepisy art. 40 § 1 pkt 1-4, 6 i 10, § 2 oraz art. 41 i 42 stosuje się odpowiednio do prokuratora, innych osób prowadzących postępowanie przygotowawcze oraz innych oskarżycieli publicznych.”

xxx
Wykaz Adresatów kopii niniejszego e-mail’a: =========