Recydywiście-oszczercy Andrzejowi Dziąba (NowaPolska) w sukurs idzie namiętna ożydzaczka Radwańska Vollus

Prawdopodobnie w 2015 r. doszło do poważnego spięcia pomiędzy Panią i Piotrem Beinem. Nie wiem, o co chodziło merytorycznie, ale pamiętam, że język, którym posługiwał się Piotr Bein, do salonowego nie należał. Wtedy nie włączyłem się w ten spór. Chyba w nim uczestniczył również Andrzej Szubert? Natomiast moje kontakty w 2015 i 2016 r. z obydwoma Panami były poprawne. Co prawda nie odpowiadał mi bardzo krytyczny, a wręcz wrogi  stosunek Andrzeja Szubert do kościoła katolickiego, ale dopóki tego nie wyraziłem, było względnie poprawnie.

W lutym 2017 r. zostałem wezwany do stawienia się w Zakładzie Karnym w Wojkowicach w celu odbycia kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku, który skazał mnie za “znieważenie” prokuratora Jana Jarosa z Częstochowy. Mieszkałem wtedy u Zygmunta Miernika w Będzinie. Odmówiłem stawienia się w więzieniu i podjąłem walkę. Finansowo wsparł mnie wtedy również Piotr Bein. Pozwoliło mi to ukryć się na Podlasiu przed Policją, która otrzymała polecenie doprowadzenia mnie do zakładu karnego i zatrudnić adwokata z wyboru. W efekcie tych działań Sąd Rejonowy w Będzinie uznał się za niewłaściwy i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Łomży. Piotr Bein wsparł mnie jeszcze raz, a na jego zlecenie pojechałem w czerwcu 2017 r. do Szczecina, zająć się sprawą biznesową. Na ten cel Piotr Bein też przekazał pieniądze. Później przygotowywałem przyjazd Piotra Beina na Podlasie, skąd we wrześniu 2017 r. mieliśmy wyruszyć rowerami na Białoruś. Jeszcze przed jego przylotem do Polski na początku września stwierdził jednak, że pojedzie najpierw do Andrzeja Szuberta, który przeżywał dramat samobójstwa syna. Na Okęciu z początkiem września 2017 r., skąd odbierałem Piotra Beina okazało się, że nie pojedzie jednak do Niemiec tylko na Podlasie. Przywiozłem go do Wizny, gdzie 10 września 2017 r. mieliśmy wziąć udział w uroczystościach bohaterskiej walki polskich żołnierzy w 1939 r. Piotr Bein zatrzymał się w kwaterze agroturystycznej. Do Wizny przyjechali również moi znajomi Ryszard Śmiech i Jacek Łukasik. Podczas pobytu w Wiźnie dowiedziałem się od Piotra Beina, że nie pojedziemy na Białoruś, tylko odbędziemy rajd po Podlasiu, ale z uwagi na niekorzystną pogodę Piotr Bein zdecydował, że pojedzie najpierw do Niemiec, aby wziąć udział w pogrzebie syna Andrzej Szuberta, a potem uda się do Francji lub Hiszpanii. 12 września 2017 r. odwiozłem Piotra Beina do Szepietowa, skąd pojechał do granicy Polski, a stamtąd dalej. Nasze stosunki były wtedy poprawne, chociaż niewylewne. Zawdzięczałem Piotrowi Beinowi pomoc finansową i medialną, ale z uwagi na trudną sytuację życiową i mieszkaniową (przebywałem wtedy w noclegowni w Łomży, gdzie oficjalnie odbywałem karę 12 miesięcy ograniczenia wolności w formie pracy społecznie – użytecznej, a lokal użytkowany w Wiźnie nie nadawał się do zamieszkania) nie mogłem się odwzajemnić. Piotr Bein wrócił jeszcze do Polski w połowie października, skąd odleciał do Kanady. Nie pożegnał się ze mną. Od kogoś otrzymałem nagranie filmowe, w którym w obecności Marka Podleckiego i Zbigniewa Kękusia Piotr Bein opowiadał o sytuacji w Katalonii. Kilkudniowy pobyt Piotra Beina w Polsce pozwolił mi poznać go osobiście, poczynić pewne obserwacje i wyciągnąć wnioski. Przed uroczystościami w Wiźnie i na Górze Strękowej zaproponowałem, aby kupić skromne wiązanki. Piotr Bein zapytał, czy mam na to fundusze. Zasugerował nawet, że można by wziąć kwiaty spod cmentarza, mając zapewne na uwadze stojący tam śmietnik. Kupiłem dwie skromne wiązanki z czerwonych róż. Razem z Ryszardem Śmiechem złożyliśmy je pod pomnikiem w Wiźnie i na grobie kapitana Raginisa na Górze Strękowej. Piotr Bein był gdzieś w oddali.

Moje późniejsze kontakty z Piotrem Beinem były później bardzo rzadkie. W listopadzie 2017 r. odbywałem wraz z moim przyjacielem pielgrzymkę po sanktuariach maryjnych Warmii i Mazur. Odwiedziliśmy również Świętą Lipkę, gdzie poznaliśmy księdza jezuitę Marka Wilocha. Rozmawialiśmy bardzo otwarcie o problemach Polski i kościoła katolickiego. Ksiądz Marek Wiloch stwierdził, że upadek Polski rozpoczął się od tzw. chrztu Polski. Przekazywałem relacje z pielgrzymki do moich znajomych z zagranicy, a wśród nich Piotra Beina. Jakież zdziwienie i wzburzenie wywołało u mnie, kiedy na blogu Piotra Beina znalazłem informacje o spotkaniu z księdzem Markiem, którego nazwiska wtedy nie podałem oraz informacje podane tutaj wcześniej. Piotr Bein nie zapytał mnie nawet o zgodę, czy może te informacje ujawnić. To mogło księdzu zaszkodzić. Na początku tego roku ksiądz Marek Wiloch mial bardzo poważny wypadek samochodowy. Ledwo uszedł  z życiem. Zwróciłem uwagę Piotrowi Beinowi na niefrasobliwe zachowanie, ale on na to nie zareagował. Spłynęło to po nim jak po kaczce. Chyba po tym zdarzeniu napisałem do Andrzeja Szuberta i przekazałem mu moje obserwacje dotyczące Piotra Beina. Andrzej Szubert przyrzekł, że ich nie ujawni Piotrowi Beinowi, ale po tym jak zarzuciłem mu bluźnierstwo po słowach opluwających Maryję i Jezusa, przekazał wszystko Piotrowi Beinowi. Oficjalnie go “ożydziłem”. Od tamtego momentu moje relacje z Piotrem Beinem są bardzo złe, chociaż bywały chwile, że pojawiała się nadzieja na ich poprawę. Ostatnio zaproponowałem, aby Andrzej Szubert odtworzył tę wiadomość oraz, abyśmy się nad nią ‘pochylili” i znaleźli kompromis. Ale tak jednak się nie stało. Piotr Bein woli ujadać, szczekać i kąsać jak pies. Odpisał mi nawet o sobie, że “kiedyś wierny pies”. Nie taki wierny, skoro może ugryźć.

W wystąpieniu do Andrzeja Szuberta dałem krótką analizę postawy i osoby Piotra Beina. To nie było żadne oszczerstwo, co zarzuca mi Piotr Bein. Zwróciłem tylko uwagę na to, co ja oceniłem jako szkodzące jemu samemu oraz innym ludziom, a wśród nich może Pani? W ten sposób znalazłem się na liście wrogów Piotra Beina, a Andrzej Szubert, który uważa się za wymagającego odkrywcę i propagatora prawdy obiektywnej, prawdy o swoim przyjacielu nie dopuszcza do siebie i nie uznaje. To dziwne pojmowanie prawdy. Jest ona niezależna od osoby, a wedle definicji Arystotelesa, “jeżeli uważamy, że coś jest i to jest, to to jest prawda, a jeśli uważamy, że coś jest i tego nie ma, to jest kłamstwo“. Spróbujmy ocenić Piotra Beina i jego postawę wg tej definicji.

Piotr Bein w sposób nieuprawniony próbuje zakwestionować pomoc, jakiej udzielili mi Pani Otylia Zigman i Pan Roman Fudyma. Żadna z tych zacnych osób nigdy nie zakwestionowała swoich decyzji w ramach udzielonej pomocy. Dzięki ich ofiarności pomogłem również sobie w trudach życia, ale przede wszystkim tworzyłem organizacyjne podstawy, aby Polacy mogli się czuć gospodarzami i bezpieczni w swoim kraju. Jest to bardzo trudne, gdyż nasi wrogowie dominują na wszystkich obszarach oprócz sfery moralnej. Piotr Bein nie jest dla mnie autorytetem, a tym bardziej bogiem, za którego się uważa.

W tej polemice znaleźli się panowie Krzysztof Kornatowicz i Wiktor Turowski. Sami wyznaczyli sobie role klownów. Radzę Krzysztofowi Kornatowiczowi, aby wrócił do grania na      gitarze, co wyjdzie z korzyścią dla niego i świata, a Wiktorowi Turowskiemu, aby obronił wieś Granic przed intruzem, a Polskę zostawił do naprawienia profesjonalistom. Tak go zanalizowałem w trakcie krótkiej znajomości przy okazji zajmowania się sprawą Mirosława Moskwy.